Η διαφαινόμενη Συρο-Κουρδο-Ρωσική προσέγγιση και η παραδομένη Ελλάδα

Παναγιώτης Λαφαζάνης

Εδώ και καιρό υπογραμμίζω με την αρθρογραφία και τις παρεμβάσεις μου ότι η μόνη θετική διέξοδος στο Κουρδικό και Συριακό δράμα θα μπορούσε να ήταν μια Συρο-Κουρδο-Ρωσική προσέγγιση και συνεννόηση με ρεαλιστικό στόχο την άμεση απομάκρυνση των τουρκικών στρατευμάτων από την Συρία και την προώθηση μιάς νέας Συρίας, μιάς Συρίας ενιαίας, κυρίαρχης και εδαφικά ακέραιης, εντός της οποίας θα διασφαλίζονται τα δικαιώματα όλων των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων και ένα ειδικό καθεστώς αυτονομίας και κατοχύρωσης των δικαιωμάτων των Κούρδων.

Η Συμφωνία που πραγματοποιήθηκε στις 13/10 ανάμεσα στις Κουρδικές δυνάμεις και στην Συριακή κυβέρνηση με την οποία συναποφασίστηκε η ανάπτυξη Συριακών στρατιωτικών δυνάμεων στα τουρκο-συριακά σύνορα και σε κομβικές πόλεις της Βορειοανατολικής Συρίας και η οποία είναι αδύνατο να επιτεύχθηκε ερήμην της Ρωσίας, αποτελεί ένα πολύ θετικό βήμα.

Αν η Συμφωνία αυτή τηρηθεί με συνέπεια και στηριχτεί ουσιαστικά από την Ρωσία, τότε είναι δυνατόν να αναχαιτιστεί η βάρβαρη τουρκική εισβολή, να καταπολεμηθεί ο “τζιχαντισμός” και να ανοίξουν θετικοί ειρηνικοί δρόμοι για το μέλλον της Συρίας, των λαών της και της ευρύτερης περιοχής.

Περιττό να τονίσω ότι μιά τέτοια έκβαση πολιτικοστρατιωτικής ήττας της Τουρκίας, θα συνιστούσε μιά πολύτιμη βοήθεια για Ελλάδα και Κύπρο απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα που αντιμετωπίζουν.

Από αυτές τις εξελίξεις χρειάζεται επειγόντως να βγάλει συμπεράσματα η Ελλάδα αλλά και η Κύπρος και κυρίως ο ελληνικός και κυπριακός λαός, αν οι τελευταίοι θέλουν να έχουν μέλλον.

Το πρώτο που πρέπει να γίνει άμεσα, εδώ και τώρα, χωρίς καμιά καθυστέρηση, είναι να αποκαταστήσει πλήρως η Αθήνα τις διπλωματικές σχέσεις της με τη Δαμασκό. Ήταν αδιανόητο και εθνικό έγκλημα σε βάρος της χώρας μας η δουλική κίνηση του υποτελούς στις ΗΠΑ ελληνικού πολιτικού κατεστημένου (Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ) να διακόψει αδικαιολόγητα τις ελληνο-συριακές διπλωματικές σχέσεις. Θα είναι δέκα φορές έγκλημα, αν στις παρούσες συνθήκες και με τις δραματικές εξελίξεις που σημειώνονται, η Ελλάδα συνέχιζε να έχει κλειστές και εχθρικές τις πόρτες της στη Συρία.

Το δεύτερο που πρέπει να κάνει επειγόντως η Ελλάδα και μαζί της η Κύπρος, είναι να προχωρήσει άμεσα σε μιά βαθιά στροφή σε πολυδιάστατη κατεύθυνση στην πολιτική διεθνών οικονομικών και πολιτικών σχέσεων της, πράγμα που υπό τις σημερινές συνθήκες συνιστά απόφαση ζωής ή θανάτου για την χώρα μας και το λαό μας.

Η Ελλάδα και η Κύπρος οφείλουν να βγάλουν μαθήματα από τα παθήματα των Κούρδων της Συρίας που παραδόθηκαν στις ΗΠΑ και την Δύση, για να προδοθούν και να εγκαταλειφθούν στην κρίσιμη στιγμή στο μαχαίρι του τουρκικού στρατού και των Σύριων “τζιχαντιστών” δολοφόνων μισθοφόρων της Τουρκίας.

Η Ελλάδα θυσιάστηκε από την Ε.Ε στην οικονομική εξαθλίωση για να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες και συνεχίζει την κηδεμονία της χώρας μας ως Γερμανικό οικονομικό προτεκτοράτο, ενώ πρόσφατα το άθλιο ελληνικό πολιτικό κατεστημένο έδωσε συναινετικά γη και ύδωρ στις ΗΠΑ μετατρέποντας την χώρα σε στρατιωτική αποικία τους, χωρίς, επιπλέον, να λάβει ούτε καν στοιχειώδεις “εγγυήσεις” και “δεσμεύσεις” για την ασφάλεια και την ακεραιότητά της ούτε φυσικά για την αντιμετώπιση του θαλάσσιου Αττίλα-3, ο οποίος δοκιμάζει για άλλη μιά φορά την Κύπρο. Αντίθετα, ο Γ. Γ του ΝΑΤΟ που επισκέφθηκε πρόσφατα Ελλάδα και Τουρκία, όχι μόνο εξέφρασε “ουδετερότητα” αλλά στην ουσία τάχθηκε στο πλευρό της Άγκυρας, επιπλητόμενος και από πάνω από τους Τούρκους ιθύνοντες.

Η διαφαινόμενη Συρο-Κουρδο-Ρωσική προσέγγιση καταρρίπτει τον μύθο ότι τάχα η Ρωσία είναι προσδεδεμένη με Τουρκία και επομένως μη φιλική προς την Ελλάδα. Η πρόσφατη Ρωσική πρόταση για συμπαραγωγή στην χώρα μας των “Καλάσνικοφ” και τον “εκσυγχρονισμό” των παραπεταμένων στην Κρήτη αντιαεροπορικών συστημάτων S-300, δείχνει ότι η Ρωσία διακαώς επιθυμεί την ανάπτυξη των ελληνορωσικών σχέσεων που μπορεί να εξελιχθούν σε μιά στρατηγική σνυεργασία.

Δεν προτείνω η Ελλάδα με δική της ευθύνη να πάει σε μιά πολιτική σύγκρουσης με τις ΗΠΑ και την Ε.Ε . Αυτό που προτείνω σε μιά περίοδο που η Δύση και ειδικά οι ΗΠΑ χάνουν συνολικά έδαφος στην περιοχή μας και τον κόσμο, είναι να ακολουθήσει η Ελλάδα το δρόμο της εθνικής ανεξαρτησίας, να χαράξει μια πορεία προοδευτικής οικονομικής παραγωγικής ανασυγκρότησης, ανάταξης και κοινωνικής δικαιοσύνης και να κάνει ένα μεγάλο οικονομικό, αμυντικό και διπλωματικό άνοιγμα κυρίως στην Ρωσία αλλά και στην Κίνα, την Ινδία, το Ιράν, τη Νοτιοανατολική Ασία, τις Αραβικές χώρες, την Λατινική Αμερική, κλπ, ένα κόσμο που αναδύεται και σταθερά κερδίζει έδαφος έναντι μιάς Δύσης που σπαράσσεται και παρακμάζει.

Ελλάδα και Κύπρος βρίσκονται στο σημείο μηδέν. Ιδιαίτερα η Ελλάδα, βρίσκεται μπροστά σε διπλή πρόκληση της οικονομικής αναπτυξιακής ανάταξης και της αντιμετώπισης της τουρκικής απειλής. Η Τουρκία του Ερντογάν και του πολιτικού κατεστημένου δεν πρόκειται να σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε. Ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Ε.Ε θέλουν στην πράξη, πέρα από φραστικές διαμαρτυρίες και ανώδυνες ενέργειες, να ανακόψουν την τουρκική επιθετικότητα.

Η κουρδική στροφή στην ώρα μηδέν προς Συρία και Ρωσία μας δείχνει ένα δρόμο. Η Ελλάδα και η Κύπρος μπορούν και πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες για ένα μέτωπο ειρήνης, ασφάλειας, οικονομικής συνεργασίας, προάσπισης συνόρων-κυριαρχικών δικαιωμάτων και σταθερότητας με μεγάλες διεθνείς αναφορές, που θα εκτείνεται από τα Βαλκάνια, θα διαπερνάει Ελλάδα και Κύπρο και θα φτάνει στη Συρία, στο Ιράκ και το Ιράν, αγκαλιάζοντας όλους τους λαούς της περιοχής που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους.

Οι καιροί ου μενετοί.

Το υποτελές, παραδομένο και παρακμιακό πολιτικό κατεστημένο της Ελλάδας πρέπει να συντριβεί και να πληρώσει για τα εγκλήματά του, πριν, δίπλα στην οικονομική εξαθλίωση, η Ελλάδα και η Κύπρος πληρώσουν και ανείπωτες εθνικές περιπέτειες.

14 Οκτωβρίου 2019 / Πηγή : iskra.gr