Το διπλωματικό… κομψοτέχνημα των Πρεσπών

Δημήτρης Μηλάκας

Όπως αποδεικνύεται πια από τις εξελίξεις, η Συμφωνία των Πρεσπών δίκαια είχε χαρακτηριστεί διπλωματικό κομψοτέχνημα από τον τότε υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά που την υπέγραψε. Μόνο που πρόκειται, όμως, για ένα κομψοτέχνημα το οποίο φιλοτεχνήθηκε σε αμερικανικά εργαστήρια με στόχο την εξυπηρέτηση πρώτα και κύρια των αμερικανικών συμφερόντων.

Μετά και την άρνηση των Ευρωπαίων (γαλλικό veto) για την έναρξη διαπραγματεύσεων ένταξης της Βόρειας Μακεδονίας στην Ε.Ε., το μόνο απτό αποτέλεσμα της συμφωνίας είναι η ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ. Αυτός υπήρξε άλλωστε και ο μόνος ξεκάθαρος στόχος τής όλης διπλωματικής πρωτοβουλίας που ανέλαβε η Ουάσιγκτον αξιοποιώντας την αφέλεια(;) της τότε ελληνικής κυβέρνησης από τη μία και τους αχυράνθρωπους (κυβέρνηση Ζάεφ) που είχε τοποθετήσει στα Σκόπια.

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε για να έχει ξεχαστεί:

• Η παρασκηνιακή (πραξικοπηματική) αμερικανική δράση για την άνοδο στην εξουσία της «κλίκας» του Ζόραν Ζάεφ.
• Η ακραία και εξωθεσμική ανάμειξη των Αμερικανών για να υιοθετηθεί από τη Βουλή των Σκοπίων η συμφωνία.
• Το δημοψήφισμα - φάρσα με το οποίο ο λαός της Βόρειας Μακεδονίας «αποδέχτηκε» τελικά τη συμφωνία.
• Η σαφέστατη (από τότε) διατυπωμένη επιφύλαξη πολλών Ευρωπαίων εταίρων για το άνοιγμα της πόρτας της Ε.Ε. στη Βόρεια Μακεδονία.

Η αναμενόμενη άρνηση των Ευρωπαίων να αποδεχτούν την έναρξη των διαπραγματεύσεων ένταξης της Β. Μακεδονίας αφήνει έκθετη την ελληνική διπλωματία (και την προηγούμενη κυβέρνηση) καθώς:

1. Πρόσφερε ένα σπουδαίο δώρο στους Αμερικανούς (ένταξη της Β. Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ) χωρίς αντάλλαγμα.
2. Το κλείσιμο του δρόμου των Σκοπίων προς την Ε.Ε. αποσταθεροποίησε το πολιτικό σκηνικό στη γειτονική χώρα και ισχυροποιεί πολιτικά όσους ήταν κατά της συμφωνίας και της αλλαγής της ονομασίας δίνοντάς τους μάλιστα επιχειρήματα να μην υλοποιήσουν τους όρους που προβλέπει η συμφωνία.

Σε πρακτικό επίπεδο, η διαδικασία της αλλαγής των εσωτερικών εγγράφων με τη νέα ονομασία (Βόρεια Μακεδονία) είναι αλληλένδετη, βάσει της Συμφωνίας των Πρεσπών, με την πρόοδο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων αυτής της χώρας στην Ε.Ε. Από τη στιγμή, λοιπόν, που οι διαπραγματεύσεις ένταξης των Σκοπίων στην Ε.Ε. δεν ξεκινούν, είναι προφανές ότι θα σταματήσει και η διαδικασία προσαρμογής της χώρας αυτής στα όσα προβλέπει η Συμφωνία των Πρεσπών. Με πιο απλά λόγια, σε πρακτικό επίπεδο αυτό σημαίνει ότι οι διαδικασίες αλλαγής της ονομασίας στο εσωτερικό της χώρας θα παγώσουν συντηρώντας και ενισχύοντας τον υφέρποντα εθνικισμό και τις πολιτικές δυνάμεις (VMRO-DPMNE) που τον καλλιεργούν και «τρέφονται» απ’ αυτόν.

Συμπέρασμα: Η Συμφωνία των Πρεσπών έγινε για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων πλάνων (ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ) της Ουάσιγκτον και η τότε ελληνική κυβέρνηση λειτούργησε για την εξυπηρέτηση των αμερικανικών επιδιώξεων. Όσο για το αντάλλαγμα που έλαβε η χώρα γι’ αυτήν τη μεγάλη εξυπηρέτηση, ίσως να μας το πουν κάποια στιγμή οι Τσίπρας και Κοτζιάς…

31 Οκτωβρίου 2019 / Πηγή : topontiki.gr