Το ημερολόγιο έδειχνε 1η Οκτωβρίου 1946. Εκείνη την ημέρα, έπειτα από 216 συνεδριάσεις, ύστερα από εξέταση 240 μαρτύρων, τη μελέτη 5.060 αποδεικτικών στοιχείων και καταθέσεων περίπου 300.000 ενόρκων, ο Βρετανός αρχιδικαστής Τζέφρι Λόρενς χτυπούσε για τελευταία φορά το σφυρί του στην έδρα του δικαστηρίου της Νυρεμβέργης, ανακοινώνοντας την ετυμηγορία για 24 ηγέτες της Ναζιστικής Γερμανίας. Συνολικά δικάστηκαν 200 Γερμανοί εγκληματίες πολέμου. Τη νομική βάση για τις δίκες, έδωσε η “Χάρτα του Λονδίνου”, της 8ης Αυγούστου 1945, η οποία όριζε ό,τι το δικαστήριο «…θα δικάσει τους σημαντικότερους εγκληματίες πολέμου των δυνάμεων του Άξονα στην Ευρώπη».
Ο όρος Ναζιστική Γερμανία ή Τρίτο Ράιχ , επίσημο όνομα Γερμανική Αυτοκρατορία (Deutsches Reich) και αργότερα Μείζων Γερμανική Αυτοκρατορία (Großdeutsches Reich), αναφέρεται στη Γερμανία της περιόδου 1933-1945, κατά την οποία το Ναζιστικό Κόμμαμε επικεφαλής τον Αδόλφο Χίτλερ ,ήταν στην εξουσία. Η εξωτερική πολιτική που ακολούθησε η Ναζιστική Γερμανία, βασισμένη κυρίως στην έννοια του "ζωτικού χώρου", (Lebensraum), ήταν η αιτία του ξεσπάσματος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου
Το Ναζιστικό Καθεστώς άλλαξε ολοσχερώς τις πολιτικές και κοινωνικές δομές στη χώρα, καθιερώνοντας τον "υπέρτατο Ηγέτη" (Φύρερ) και υιοθετώντας φυλετική πολιτική, η οποία οδήγησε στη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης και εξόντωσης αντιφρονούντων, κομμουνιστών, αντιστασιακών και τελικά, στο Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Ευρώπης. Η ένοπλη σύρραξη που προκλήθηκε από την πολιτική του Ναζιστικού Καθεστώτος, είχε ως συνέπεια τη μεταβολή του παγκόσμιου χάρτη.
Στην δίκη οι Ναζί εκπροσωπήθηκαν από τους καλύτερους δικηγόρους της Γερμανίας και δικάστηκαν βάσει τεκμηριωμένων αποδείξεων και στοιχείων, ανάλογα με το μέγεθος των εγκλημάτων τους. Μόνο για τέσσερις από αυτούς, είχε αντιρρήσεις η Σοβιετική πλευρά και ζήτησε την εκτέλεσή τους, σε αντίθεση με τις άλλες χώρες, οι οποίες επέμεναν ή στη φυλάκισή τους ή ακόμα και στην αθώωσή τους, αυτοί ήσαν: Ο Ρούντολφ Ες, το νούμερο δύο στην ιεραρχία των ναζί μετά τον Χίτλερ και υπεύθυνος για την οικονομική τους οργάνωση, ο οποίος καταδικάστηκε σε ισόβια. Ο Γιάμαραλ Σαχτ, που ήταν υπεύθυνος για τη χρηματοδότηση όλων των Ναζί και είχε θέση συμβούλου του Χίτλερ για οικονομικά θέματα, τον οποίον το δικαστήριο τον αθώωσε. Ο Ντάϊντις, υπουργός Άμυνας , ο οποίος καταδικάστηκε σε 20ετη κάθειρξη και ο Σπέερ, υπουργός Εξοπλισμού, ο οποίος προπολεμικά είχε σχέσεις με δυτικές εξοπλιστικές εταιρείες, οι οποίες λειτουργούσαν μονοπωλιακά στη Γερμανία.
Στη διάρκεια της δίκης ο Χέρμαν Γκέρινγκ διηγήθηκε την πολιτική των Ναζί, υπερασπιζόμενος και τους υπόλοιπους συγκρατούμενους του, σε αντίθεση με αυτούς, οι οποίοι τα φόρτωσαν όλα στον Χίτλερ.
Σε κάποια συνεδρίαση προβλήθηκε μία ταινία από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Έσβησαν τα φώτα και μερικοί προβολείς εστίασαν στα πρόσωπα των κατηγορουμένων.
Πέρα από τα Διεθνή Στρατιωτικά Δικαστήρια που στήθηκαν στη Νυρεμβέργη και στο Τόκιο, έκτακτα δικαστήρια στήθηκαν, με τη μια ή την άλλη μορφή, σε όλες τις χώρες που είχαν γνωρίσει την κατοχή του Άξονα. Ο αριθμός όσων, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, διώχθηκαν από τη δικαιοσύνη, μετριέται σε δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες -ανάλογα με το μέγεθος της χώρας.... Στη Γαλλία, αμέσως μετά την απελευθέρωση, η χώρα σαρώθηκε από ένα κύμα συλλήψεων, εκτελέσεων και δημόσιων εξευτελισμών όσων συνεργάστηκαν με τους Ναζί.Εκτελέστηκε η πλειονότητα των 25.000-35.000 μελών της Milice.
Οι Έλληνες δωσίλογοι και φιλοναζιστές που έδρασαν την περίοδο της κατοχής είναι οι λιγότεροι που τιμωρήθηκαν στον κόσμο....
Το φθινόπωρο του 1944, βλέποντας την ήττα του Γ’ Ράιχ να πλησιάζει, οι περισσότεροι δωσίλογοι (ναζιστές, γερμανόφιλοι, ταγματασφαλίτες – γερμανοτσολιάδες κ.τ.λ) διαισθάνθηκαν ότι έρχεται και το δικό τους τέλος και για να ξεφύγουν από τις δαγκάνες της Ελληνικής Δικαιοσύνης, κάποιοι κατέφυγαν στη Ναζιστική Γερμανία και στην Αυστρία (π.χ. Πούλος, Γραμματικόπουλος, Κυλινδρέας, Ζωγράφος κ.α.).Στις 12 Σεπτεμβρίου 1944 αναχώρησε από την Αθήνα μια αμαξοστοιχία, αποτελούμενη από δύο βαγόνια, με περίπου 40 δωσίλογους. Τελικό προορισμό είχε τη Νυρεμβέργη.
Η βασική ελληνική ιδιαιτερότητα είναι πως, οι δωσίλογοι ενσωματώθηκαν στον κρατικό μηχανισμό και εισχώρησαν στις πτυχές του καθεστώτος πριν προλάβουν να δικαστούν και βεβαίως, από αυτούς που προσήχθησαν σε δίκη, κανείς τους δεν εκτελέστηκεόπως συνέβη π.χ. στη Γαλλία, στην Τσεχοσλοβακία, στη Νορβηγία και αλλού.... Στην Ελλάδα, τους απογόνους αυτών των εγκληματιών, τους έχρισαν πρωθυπουργούς, υπουργούς, ανώτερους κρατικούς λειτουργούς…! Και συνεχίζουν να τους τιμούν…!
Φέτος, την 1η Οκτωβρίου, έκλεισαν 73 χρόνια μετά το τέλος της διασημότερης δίκης του 20ου αιώνα.Αλλά, εδώ δεν είναι καν Βαλκάνια… Είναι η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας…
Πρώτη Δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου