Με ικανοποίηση, πρέπει να ομολογήσω, είδα την ανακοίνωση της υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως, σύμφωνα με την οποία θα εφαρμοστεί η απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, που απαγορεύει την αναγραφή του θρησκεύματος στους τίτλους σπουδών του Λυκείου και Γυμνασίου.
Ήταν μία επιβεβλημένη κίνηση, στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού του κράτους και, κυρίως στο πλαίσιο προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων και αποφυγής των διακρίσεων, που εκ των πραγμάτων προέκυπταν, με βάση το θρήσκευμα. Ο αναχρονισμός έλαβε τέλος και αυτό είναι ένα θετικό βήμα – αν και γενικά υπάρχει ο κίνδυνος να μείνει μετέωρο.
Λένε πολλοί ότι η Κεραμέως έπραξε το αναπόφευκτο, ουσιαστικά δηλαδή ήταν υποχρεωμένη μετά την απόφαση της Αρχής. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι το ίδιο θα έκανε οποιαδήποτε ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, δε οποιαδήποτε κυβέρνηση. Το «μπούλινγκ» των πολιτικά και πολιτιστικά «ερμαφρόδιτων» ταλιμπάν, που από τη μια θέλουν την Ευρώπη και από την άλλη ονειρεύονται το Ιράν, είναι αφόρητο προς κάθε κυβερνητική εξουσία στην Ελλάδα.
Σε κάθε περίπτωση η ταχύτητα με την οποία ανταποκρίνεται η Κεραμέως στο συγκεκριμένο θέμα είναι θετική – παρότι τα όσα έχει πει περί ελκυστικών θρησκευτικών μόνο ως αστεϊσμός μπορεί να εκληφθεί.
Το θέμα βέβαια δεν είναι τι λέγεται γενικώς. Αλλά γιατί χρειαζόταν απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, για να υπάρξει αυτή η αυτονόητη ρύθμιση. Γιατί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για παράδειγμα – αλλά και άλλες στο παρελθόν, που κόμπαζαν για τον φιλοευρωπαϊσμό τους και την προοδευτικότητά τους – δεν είχε την τόλμη να προχωρήσει σε αυτή την τομή. Θα πει κανείς ότι από τη στιγμή που δεν τόλμησε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας, είναι προφανές ότι προτίμησε τα ψηφαλάκια και αυτό αρκεί.
Η αναγραφή του θρησκεύματος ή οποιασδήποτε άλλης πεποίθησης σε ένα έγγραφο της Πολιτείας, που σχετίζεται με το επίπεδο γνώσεων και σπουδών, ήταν κατάλοιπο άλλων εποχών και άλλων νοοτροπιών. Η Πολιτεία δεν εμποδίζει κανέναν να εκφράζει τα πιστεύω του, αλλά αυτά δεν έχουν καμία σχέση με το αποδεικτικό σπουδών. Γιατί να αναγράφεται η θρησκεία και όχι η ποδοσφαιρική ομάδα προτίμησης, ας πούμε; Για πολλούς είναι πιο σημαντικό το ποδόσφαιρο, παρά η θρησκεία – όταν δεν ταυτίζονται, σε βάρος της παραδοσιακής μορφής θρησκείας βέβαια!
Το σχολείο γενικά δεν είναι εκκλησία, ούτε κατηχητικό. Δεν πρέπει αν μπερδεύονται. Άλλο πράγμα κάνει το σχολείο, άλλο η εκκλησία. Όποιος θέλει να γίνει καλός πιστός κάποιας θρησκείας, οποιασδήποτε, όπως λέει και εγγυάται το Σύνταγμα, έχει άπειρους τρόπους να το πετύχει. Αλλά το σχολείο δεν είναι και δεν πρέπει να είναι ένας από αυτούς. Το σχολείο βγάζει μορφωμένους ανθρώπους – τους πιστούς τους βγάζει η εκκλησία και κάθε αντίστοιχη διαδικασία ανάλογα με τη θρησκεία, που επιθυμεί ο καθένας.
Γι’ αυτό και πρέπει να σταματήσει και η παράδοση, που λέει ότι η σχολική χρονιά αρχίζει με αγιασμό. Όποιος θέλει την ευχή του θεού στον οποίο πιστεύει ας πάει στο ναό. Δεν γίνεται να υποχρεώνει κανείς κανέναν να παραβρίσκεται σε μία εκδήλωση, που δεν έχει καμία σχέση με το κοσμικό κράτος και την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων.
Αλλιώς να κάνουμε τα σχολεία εκκλησιαστικά και να τελειώνουμε.
18 Σεπτεμβρίου 2019 / Πηγή : protothema.gr
O σκοπός της εκπαίδευσης, οποιασδήποτε βαθμίδας, δεν είναι μόνον η παροχή τεχνικών γνώσεων αλλά κυρίως είναι η διαμόρφωση προσωπικοτήτων που συμμερίζονται τις κοινές ηθικές αξίες που συγκροτούν τη δική μας κοινωνία, όπως την κληρονομήσαμε. Με την εκπαίδευση τα μέλη μίας κοινωνίας εντάσσονται σ’ αυτή και είναι κοινωνικά χρήσιμοι. Τα διάφορα πιστοποιητικά εκπαίδευσης πιστοποιούν, άμεσα ή έμμεσα, ακριβώς, το βαθμό ανταπόκρισης των χαρακτηριστικών του εκπαιδευόμενου στις ηθικές αξίες της κοινωνίας. Και σ΄αυτά τα χαρακτηριστικά συμπεριλαμβάνονται απαραιτήτως, πέραν της αξιολόγησης των τεχνικών δεξιοτήτων και της γλώσσας, και η ιθαγένεια και το θρήσκευμα και η διαγωγή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σκεπτικό, λοιπόν, της απόφασης αυτής της Αρχής ερείδεται επί εσφαλμένων προϋποθέσεων και, κατά τη γνώμη μου, αποτελεί ένα σύμφυρμα από ευφυολογήματα, ανοησίες και κενολογίες. Π.χ. διατείνεται η Αρχή οτι " η ιθαγένεια μπορεί να μεταβληθεί στο μέλλον"! Ενώ η ιθαγένεια δεν απονέμεται αλλά μεταβιβάζεται από τους γονείς κατά τη γέννηση και είναι, κατά την κοινή λογική, προδήλως παράλογη, παράνομη και αντισυνταγματική η αλλαγή της ιθαγένειας με νόμο. Είναι ακριβώς το ίδιο σαν να ορισθεί με νόμο οτι ένας πρασινομάτης είναι μαυρομάτης, ένας κοντός είναι ψηλός, ένας αριστερόχειρας είναι δεξιόχειρας και ένας τυφλός είναι ανοιχτομάτης! Κακώς λοιπόν η Αρχή επικαλείται παράνομο και αντισυνταγματικό νόμο που απονέμει ή θα απονέμει ιθαγένειες σαν να είναι πουκάμισα.
Άλλωστε, είναι γνωστό οτι ο νόμος αυτός επιβλήθηκε ή θα επιβληθεί από το Κατοχικό Καθεστώς που εσχάτως διοικεί τη χώρα (κάτι δεν θα διέλαθε κανονικά της προσοχής της Αρχής), με προφανή σκοπό την αλλοίωση της σύνθεσης του πληθυσμού της Χώρας, ώστε, πολύ απλά, να διευκολυνθούν οι ξένοι επικυρίαρχοι της Χώρας μας στην καταλήστευσή της και στη μετατροπή των γηγενών σε ισότιμους των μπαγκλαντεσιανών από άποψη μισθών!
Στην ουσία της, λοιπόν, η απόφαση της Αρχής αποδέχεται οτι η Χώρα αυτή δεν είναι ή δεν θα είναι η Ελλάδα που κληρονομήσαμε και δεν την κατοικούν ή δεν θα την κατοικούν Έλληνες! Εάν υπήρχε Ελληνική Κυβέρνηση (αντί της Κατοχικής), ο αρμόδιος Υπουργός Δικαιοσύνης θα είχε παύσει άμεσα τους υπεύθυνους της Αρχής λόγω "προφανούς ανεπάρκειας στην εκτέλεση υπηρεσιακού καθήκοντος κατά τρόπο που θίγει βαναύσως το κοινό δημόσιο αίσθημα". Και τα Ελληνικά Πανεπιστήμια θα τους είχαν αφαιρέσει τα πτυχία!
Επεκτείνοντας, λοιπόν, το σκεπτικό της Αρχής θα πρέπει όλοι να φοράμε κουκούλες, να φαίνονται μόνο τα μάτια και δεν πρέπει να υπάρχει πουθενά φωτογραφία σε κανένα έγγραφο. Διότι δεν πρέπει να διακρίνεται εάν κάποιος ανήκει στη νέγρικη ή στην κίτρινη ή στη κόκκινη κλπ φυλή και να πιθανολογείται, η γλώσσα του και η θρησκεία του!