Οι διπλωματικοί ελιγμοί της Τουρκίας βρίσκονται στην κορύφωσή τους. Με αιχμή του δόρατος το προσφυγικό ζήτημα, η Αγκυρα εντείνει την πίεση προς πάσα κατεύθυνση, ελπίζοντας πως θα μετατρέψει τις ζημιές της και ενδεχόμενες απώλειες (βλ. Κουρδικό) σε γεωπολιτικά και οικονομικά οφέλη. Κύρια προτεραιότητα παραμένει η εγκαθίδρυσή της και στα ανατολικά του Ευφράτη με το «καρότο» για την ΕΕ του επαναπατρισμού 1 εκατομμυρίου Σύρων σε μία ζώνη εντός της Συρίας στην οποία σήμερα βρίσκονται εγκατεστημένοι οι Κούρδοι.
Η Τουρκία θέλει αυτή να είναι κατά μήκος της συροτουρκικής μεθορίου (450 χλμ.) σε βάθος 30-40 χλμ. Αποσκοπεί στη δημογραφική αλλοίωση του κουρδικού πληθυσμού αλλά και στην εξασφάλιση μόνιμης τουρκικής παρουσίας (στρατιωτικής και οικονομικής), αλλά αντιλαμβάνεται την απροθυμία των ΗΠΑ να συναινέσουν σε ένα τέτοιο σενάριο, τουλάχιστον όπως το εννοεί η Τουρκία.
Κατά ένα φαινομενικά παράδοξο τρόπο (όχι πάντως για τον Τούρκο πρόεδρο), εκβιάζει την Ουάσιγκτον μέσω Βρυξελλών, γνωρίζοντας ότι αρκετές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες – παρά το σφράγισμα του βαλκανικού διαδρόμου – δεν αντέχουν στην ιδέα επανάληψης έστω και μέρους των ρευμάτων του 2015.
Ενισχύοντας, μάλιστα, τις ακραίες φωνές στην ΕΕ, που επηρεάζουν καθοριστικά τις πολιτικές εξελίξεις σε αρκετές χώρες, προσδοκά σε επικαιροποίηση της ευρωτουρκικής συμφωνίας με έμφαση στην εκταμίευση περισσότερων ευρωπαϊκών κεφαλαίων, που θα μπορούσαν να κατευθύνονται και προς την τουρκική κυβέρνηση και όχι αποκλειστικά τις ΜΚΟ, όπως συμβαίνει έως σήμερα.
Όσο και αν μοιάζουν αποσυνδεδεμένα τα δύο θέματα, στο μυαλό των Τούρκων ιθυνόντων όσο το Προσφυγικό παραμένει σε εκκρεμότητα και η απειλή πολλαπλασιασμού των ροών βρίσκεται στο τραπέζι, οι Βρυξέλλες θα δυσκολεύονται να ασκήσουν σοβαρή πίεση (βλ. κυρώσεις) στην Άγκυρα για τις έκνομες ενέργειές της εναντίον ενός κράτους-μέλους, όπως η Κύπρος.
Έτσι, εκμεταλλευόμενη την εξέλιξη του Προσφυγομεταναστευτικού σε αχίλλειο πτέρνα της ΕΕ, εκτιμά (σωστά προσώρας) ότι αυτή θα παραμείνει καθηλωμένη, ενώ η έκδηλη αμηχανία της αμερικανικής διοίκησης στη διαχείριση της συμπεριφοράς ενός πολύτιμου αλλά αναξιόπιστου και συν τω χρόνω προβληματικού εταίρου, προσφέρει χώρο και χρόνο στην Τουρκία για να κινηθεί δυναμικά. Ξέρει ή οφείλει να γνωρίζει ότι αυτή η πολιτική έχει εκ των πραγμάτων όρια και γι’ αυτό σπεύδει να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο προκειμένου να δημιουργήσει τετελεσμένες καταστάσεις είτε νέα δεδομένα στο πεδίο της διαπραγμάτευσης.
Κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί η στάση της στο ζήτημα της Αμμοχώστου και ειδικότερα των Βαρωσίων. Η Άγκυρα εμφανίζεται να σχεδιάζει τον εποικισμό μιας «νεκρής» πόλης κόντρα στα ψηφίσματα του ΟΗΕ και ενώ προ δυόμισι ετών φιγούραρε στη λίστα των Τουρκοκυπρίων στις υπό παραχώρηση περιοχές προς τους νόμιμους κατοίκους της, τους Ελληνοκύπριους.
Και εδώ η Τουρκία αρχίζει να εξαντλεί τα χαρτιά της ώστε να αντιστρέψει τις δυσμενείς για αυτήν καταστάσεις: προσπαθεί να επιβάλει τους δικούς της όρους σε περίπτωση επανέναρξης των διαπραγματεύσεων ή αλλιώς να τις τορπιλίσει, να αποδείξει ότι προετοιμάζεται για διχοτόμηση, να «αδειάσει» τον νυν ηγέτη των Τουρκοκυπρίων, δείχνοντας με σαφήνεια τον εκλεκτό της ενόψει των εκλογών του Μαρτίου 2020 και κυρίως να εκβιάσει μία λύση (επανα)οριοθέτησης των θαλασσίων συνόρων και συνδιαχείρισης των φυσικών πόρων με Λευκωσία και Αθήνα, επισείοντας τον κίνδυνο επιβολής διά της ισχύος ή ένοπλης σύγκρουσης αν σταθούν εμπόδιο στους σχεδιασμούς της.
* Ο δρ Κωνσταντίνος Φίλης είναι εκτελεστικός διευθυντής του ΙΔΙΣ. Η 3η έκδοση του βιβλίου του «Τουρκία, Ισλάμ, Ερντογάν» κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία.
16 Σεπτεμβρίου 2019 / Πηγή : www.in.gr
Ούτε οι ΗΠΑ ούτε η ΕΕ εκβιάζονται από την Τουρκία με εργαλείο τη λαθρομετανάστευση! Προφανώς, υπάρχει συμφωνία μεταξύ τους, που διαχειρίζεται επικοινωνιακά και μόνον ο Τούρκος, και η συμφωνία τους είναι ο εποικισμός της Ελλάδας μέχρις ότου οι γηγενείς καταστούν μία ασήμαντη μειοψηφία μεταξύ των αλλογενών και οι μισθοί/συντάξεις φθάσουν στο επίπεδο μπλαγκλαντές! Αυτή τη συμφωνία προωθεί η Κατοχική Κυβέρνηση της Ελλάδας (αποτελούμενη από ιδιοτελείς καρπαζοεισπράκτορες για τους ξένους και φοροληστές για τους γηγενείς). Με άλλα λόγια, η ΕΕ και οι ΗΠΑ - αντί να μας δείχνον οτι τρέμουν τάχα μπροστά στις σαχλαμάρες του Τούρκου - μπορούσαν απλούστατα να κάνουν μία συμφωνία με τον νικητή του πολέμου, τον Πρόεδρο Άσσαντ, και να του προσφέρουν τα χρήματα που ζητάει ο Τούρκος (δηλαδή καμιά δεκαριά δισ) για την ανοικοδόμηση της Χώρας του από τις καταστροφές του πολέμου (που οι ίδιοι προκάλεσαν), συν άλλα τόσα με τον όρο της άμεσης παραλαβής κάθε αιτούμενου άσυλο, κάθε "πρόσφυγα" και κάθε "μετανάστη".
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημειωτέον, οτι ο Πρόεδρος Άσσαντ έχει ζητήσει την επιστροφή όλων των Σύρων στις απελευθερωμένες περιοχές, αλλά η Κατοχική Κυβέρνηση δεν μπορεί να στείλει ούτε έναν αφού δεν έχει διπλωματικές σχέσεις με τη Συρία (ενώ έχει η Βουλγαρία)! Άλλωστε και η ίδια η Χώρα (αν τη διοίκησή της την είχε κάποιος με Ελληνική Συνείδηση) θα μπορούσε να κόψει το βήχα στον Τούρκο - απλά εφαρμόζοντας το Νόμο, δηλαδή με τη σύλληψη κάθε παράνομα εισερχόμενου και τη φυλάκισή του σε ακατοίκητο απομονωμένο νησί μέχρι να αποφασίσει να επιστρέψει στην πατρίδα του, χρεώνοντάς του και τα έξοδα από τη στιγμή που μπήκε στη Χώρα ώστε να μην μπορεί να ξανάλθει στην Ελλάδα ούτε για μπιζνες (λαθρεμπόριο, ναρκωτικά, άσπρες/μαύρες σάρκες κλπ). Ενώ αντίθετα βλέπουμε οτι η Κατοχική Κυβέρνηση έχει απευθύνει διεθνές προσκλητήριο με πολλά bonus για κάθε επίδοξο λαθρομετανάστη από οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη. Αλλά, είπαμε, Καρπαζοεισπράκτορες - Φοροληστές!