Γράφει ο Λεωνίδας Βατικιώτης
Μετά το θάνατο του ηγέτη των Αδελφών Μουσουλμάνων Μοχάμεντ Μόρσι στη φυλακή τη Δευτέρα 17 Ιουνίου και το «δημοψήφισμα» του Απριλίου ο Αλ Σίσι κάλλιστα μπορεί να ευελπιστεί ότι θα καταφέρει να πλησιάσει τα 30 χρόνια που έμεινε ο δικτάτορας Μουμπάρακ στην ηγεσία της Αιγύπτου.
Ο Μοχάμεντ Μόρσι, ο πρώτος εκλεγμένος πρόεδρος της Αιγύπτου, ήταν από τους πλέον λαοπρόβλητους ηγέτες που είχαν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι. Καταγόμενος από αγροτική οικογένεια, σπούδασε στις ΗΠΑ και πριν επιστρέψει στην Αίγυπτο, εργάστηκε στη NASA. Εκλέχτηκε πρόεδρος της Αιγύπτου μετά την αραβική άνοιξη του 2011, μένοντας στην εξουσία περίπου ένα χρόνο. Αυτή την περίοδο έσφιξε τις σχέσεις της Αιγύπτου, που είναι η πολυπληθέστερη χώρα της Μέσης Ανατολής, με τη Τουρκία καταθέτοντας απτά δείγματα γραφής ότι η διακυβέρνηση των Αδελφών Μουσουλμάνων μπορεί περισσότερο να ομοιάζει με το πολιτικό Ισλάμ του Ερντογάν κατά τα πρώτα χρόνια διακυβέρνησης, παρά με τα θεοκρατικά καθεστώτα, ενώ ξεκίνησε να αποστασιοποιείται από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Παράλληλα συνέχισε την καταστολή του καθεστώτος Μουμπάρακ εναντίον των υπολειμμάτων της πολλά υποσχόμενης αραβικής άνοιξης και των πρωτεργατών των κινητοποιήσεων της πλατείας Ταχρίρ. Το πείραμα των Αδελφών Μουσουλμάνων ως κυβερνώσα δύναμη έληξε με πραξικόπημα στις 3 Ιουλίου 2013, όταν τα ηνία πέρασαν στα χέρια του στρατού και των επιγόνων του Μουμπάρακ. Έκτοτε εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες Αδελφοί Μουσουλμάνοι έχουν οδηγηθεί στο θάνατο, με δικαστικές αποφάσεις ή χωρίς.
Οι κατηγορίες που αντιμετώπιζε ο ίδιος ο Μόρσι ήταν ενδεικτικές του κλίματος καταστολής και απηνών διώξεων που εξαπέλυσε το καθεστώς για να αντιμετωπίσει τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, αντιγράφοντας πρακτικές που ξεκίνησε ο Νάσερ, συνέχισε ο Σαντάτ και απογείωσε ο Μουμπάρακ, χωρίς να καταφέρουν να μειώσουν την επιρροή τους. Ο Μόρσι, που ίδρυσε το Κόμμα Ελευθερίας και Δικαιοσύνης ως πολιτικό βραχίονα των Αδελφών Μουσουλμάνων και το μέτωπο της Δημοκρατικής Συμμαχίας, κατηγορούταν ως πράκτορας του Κατάρ, της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, ενώ είχε ήδη καταδικαστεί σε 20ετή φυλάκιση για δολοφονίες διαδηλωτών το 2012.
Η επιβαρυμένη κατάσταση της υγείας του 67χρονου Μόρσι, καθώς έπασχε από προβλήματα στην καρδιά, το συκώτι και τα νεφρά, δεν άφησε και πολλές αμφιβολίες για το πόσο φυσικά ήταν τα αίτια του θανάτου του. Κι αν ο Ερντογάν που τον αποκάλεσε μάρτυρα μπορεί να κατηγορηθεί ότι επιχειρεί να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά το θάνατο του Μόρσι εξ αιτίας της πολιτικής τους συγγένειας, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για πλήθος διεθνών αξιόπιστων οργανισμών που έμμεσα πλην σαφώς κατηγόρησαν την κυβέρνηση του Αλ Σίσι για το θάνατο του Μόρσι. Από το Human Rights Watch μέχρι τον εκπρόσωπο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών απέδωσαν στην κυβέρνηση την ευθύνη για την ελλιπή ιατρική φροντίδα του πρώην προέδρου και ζήτησαν να διεξαχθεί ενδελεχή και αντικειμενική έρευνα για τα αίτια του θανάτου, φέρνοντας μας στο νου τον τρόπο με τον οποίο οδήγησαν στο θάνατο τον πρώην πρόεδρο τη Γιουγκοσλαβίας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, οι διώκτες του.
Με το θάνατο του Μόρσι, που αποτελεί πλήγμα για τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, ανοίγει ο δρόμος για να παραμείνει ο Αλ Σίσι στην εξουσία μέχρι ακόμη και το 2030. Καταλυτικό ρόλο σε αυτή τη διαδρομή διαδραμάτισε το δημοψήφισμα που διεξήχθη τον Απρίλιο, μέσω σοβαρότατων επιφυλάξεων για το αδιάβλητο των διαδικασιών που ακολουθήθηκαν. Με συμμετοχή 44%, το 88% φάνηκε να εγκρίνει μια σειρά συνταγματικών μεταρρυθμίσεων που καθιστούν τις δημοκρατικές εγγυήσεις κενό γράμμα. Για παράδειγμα, παρατείνεται κατά δύο χρόνια η τρέχουσα θητεία του Αλ Σίσι, καταργούνται όποια εμπόδια υπήρχαν για να διεκδικήσει την επανεκλογή του για τρίτη και τέταρτη θητεία, ενώ αυξάνεται η επιρροή της εκτελεστικής εξουσίας στη νομοθετική και τη δικαστική. Οι συνταγματικές αλλαγές του πρόσφατου δημοψηφίσματος, που αντίκεινται στο άρθρο 226 το οποίο θέτει όρια στη δυνατότητα συνταγματικών τροποποιήσεων για την προεδρική επανεκλογή, χαρακτηρίστηκαν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο των αγώνων που ξεκίνησαν στις 25 Ιανουαρίου 2011 ζητώντας δημοκρατία και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου. Μπαίνει δε υπό την πλήρη ανοχή των ευρωπαϊκών κρατών και των ΗΠΑ…
Μετά το θάνατο του ηγέτη των Αδελφών Μουσουλμάνων Μοχάμεντ Μόρσι στη φυλακή τη Δευτέρα 17 Ιουνίου και το «δημοψήφισμα» του Απριλίου ο Αλ Σίσι κάλλιστα μπορεί να ευελπιστεί ότι θα καταφέρει να πλησιάσει τα 30 χρόνια που έμεινε ο δικτάτορας Μουμπάρακ στην ηγεσία της Αιγύπτου.
Ο Μοχάμεντ Μόρσι, ο πρώτος εκλεγμένος πρόεδρος της Αιγύπτου, ήταν από τους πλέον λαοπρόβλητους ηγέτες που είχαν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι. Καταγόμενος από αγροτική οικογένεια, σπούδασε στις ΗΠΑ και πριν επιστρέψει στην Αίγυπτο, εργάστηκε στη NASA. Εκλέχτηκε πρόεδρος της Αιγύπτου μετά την αραβική άνοιξη του 2011, μένοντας στην εξουσία περίπου ένα χρόνο. Αυτή την περίοδο έσφιξε τις σχέσεις της Αιγύπτου, που είναι η πολυπληθέστερη χώρα της Μέσης Ανατολής, με τη Τουρκία καταθέτοντας απτά δείγματα γραφής ότι η διακυβέρνηση των Αδελφών Μουσουλμάνων μπορεί περισσότερο να ομοιάζει με το πολιτικό Ισλάμ του Ερντογάν κατά τα πρώτα χρόνια διακυβέρνησης, παρά με τα θεοκρατικά καθεστώτα, ενώ ξεκίνησε να αποστασιοποιείται από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Παράλληλα συνέχισε την καταστολή του καθεστώτος Μουμπάρακ εναντίον των υπολειμμάτων της πολλά υποσχόμενης αραβικής άνοιξης και των πρωτεργατών των κινητοποιήσεων της πλατείας Ταχρίρ. Το πείραμα των Αδελφών Μουσουλμάνων ως κυβερνώσα δύναμη έληξε με πραξικόπημα στις 3 Ιουλίου 2013, όταν τα ηνία πέρασαν στα χέρια του στρατού και των επιγόνων του Μουμπάρακ. Έκτοτε εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες Αδελφοί Μουσουλμάνοι έχουν οδηγηθεί στο θάνατο, με δικαστικές αποφάσεις ή χωρίς.
Οι κατηγορίες που αντιμετώπιζε ο ίδιος ο Μόρσι ήταν ενδεικτικές του κλίματος καταστολής και απηνών διώξεων που εξαπέλυσε το καθεστώς για να αντιμετωπίσει τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, αντιγράφοντας πρακτικές που ξεκίνησε ο Νάσερ, συνέχισε ο Σαντάτ και απογείωσε ο Μουμπάρακ, χωρίς να καταφέρουν να μειώσουν την επιρροή τους. Ο Μόρσι, που ίδρυσε το Κόμμα Ελευθερίας και Δικαιοσύνης ως πολιτικό βραχίονα των Αδελφών Μουσουλμάνων και το μέτωπο της Δημοκρατικής Συμμαχίας, κατηγορούταν ως πράκτορας του Κατάρ, της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, ενώ είχε ήδη καταδικαστεί σε 20ετή φυλάκιση για δολοφονίες διαδηλωτών το 2012.
Η επιβαρυμένη κατάσταση της υγείας του 67χρονου Μόρσι, καθώς έπασχε από προβλήματα στην καρδιά, το συκώτι και τα νεφρά, δεν άφησε και πολλές αμφιβολίες για το πόσο φυσικά ήταν τα αίτια του θανάτου του. Κι αν ο Ερντογάν που τον αποκάλεσε μάρτυρα μπορεί να κατηγορηθεί ότι επιχειρεί να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά το θάνατο του Μόρσι εξ αιτίας της πολιτικής τους συγγένειας, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για πλήθος διεθνών αξιόπιστων οργανισμών που έμμεσα πλην σαφώς κατηγόρησαν την κυβέρνηση του Αλ Σίσι για το θάνατο του Μόρσι. Από το Human Rights Watch μέχρι τον εκπρόσωπο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών απέδωσαν στην κυβέρνηση την ευθύνη για την ελλιπή ιατρική φροντίδα του πρώην προέδρου και ζήτησαν να διεξαχθεί ενδελεχή και αντικειμενική έρευνα για τα αίτια του θανάτου, φέρνοντας μας στο νου τον τρόπο με τον οποίο οδήγησαν στο θάνατο τον πρώην πρόεδρο τη Γιουγκοσλαβίας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, οι διώκτες του.
Με το θάνατο του Μόρσι, που αποτελεί πλήγμα για τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, ανοίγει ο δρόμος για να παραμείνει ο Αλ Σίσι στην εξουσία μέχρι ακόμη και το 2030. Καταλυτικό ρόλο σε αυτή τη διαδρομή διαδραμάτισε το δημοψήφισμα που διεξήχθη τον Απρίλιο, μέσω σοβαρότατων επιφυλάξεων για το αδιάβλητο των διαδικασιών που ακολουθήθηκαν. Με συμμετοχή 44%, το 88% φάνηκε να εγκρίνει μια σειρά συνταγματικών μεταρρυθμίσεων που καθιστούν τις δημοκρατικές εγγυήσεις κενό γράμμα. Για παράδειγμα, παρατείνεται κατά δύο χρόνια η τρέχουσα θητεία του Αλ Σίσι, καταργούνται όποια εμπόδια υπήρχαν για να διεκδικήσει την επανεκλογή του για τρίτη και τέταρτη θητεία, ενώ αυξάνεται η επιρροή της εκτελεστικής εξουσίας στη νομοθετική και τη δικαστική. Οι συνταγματικές αλλαγές του πρόσφατου δημοψηφίσματος, που αντίκεινται στο άρθρο 226 το οποίο θέτει όρια στη δυνατότητα συνταγματικών τροποποιήσεων για την προεδρική επανεκλογή, χαρακτηρίστηκαν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο των αγώνων που ξεκίνησαν στις 25 Ιανουαρίου 2011 ζητώντας δημοκρατία και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου. Μπαίνει δε υπό την πλήρη ανοχή των ευρωπαϊκών κρατών και των ΗΠΑ…
24 Ιουνίου 2019 / Πηγή : leonidasvatikiotis.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου