Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2018

Αναστολή και ανατροπή


Γράφει ο Γιάννης Αποστολόπουλος

Ελεύθερη με αναστολή εκτελέσεως της ποινής "λόγω υγείας" για την 53χρονη καθαρίστρια, σύμφωνα με απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Λάρισας.
Στην ουσία πρόκειται για απόφαση σκοπιμότητας, προκειμένου να κατασιγάσει η έντονη αντίδραση της κοινής γνώμης για την απαράδεκτη καταδίκη της για κατάχρηση δημοσίου χρήματος.
Η κατηγορία αυτή αφορά την στρεβλωτική εφαρμογή του νόμου (1608/1950) ο οποίος ορθά τιμωρεί τους πραγματικούς καταχραστές του δημοσίου χρήματος, που δυστυχώς έχουν γίνει μάστιγα για τη χώρα μας. Και εν πολλοίς είναι αιτία της χρεοκοπίας.
Τι απαιτεί όμως ο νόμος για να χαρακτηριστεί μία ενέργεια κατάχρηση δημοσίου χρήματος: Πρέπει να υπάρχει ωφέλεια του εμπλεκόμενου προσώπου και αντίστοιχη ζημία του Δημοσίου.
Με την επίμαγη απόφαση της 10ετούς κάθειρξης για την καθαρίστρια, όπως και για παρόμοια 13ετούς κάθειρξης υπαλλήλου του ΕΚΑΒ, που επίσης ήρθε στη δημοσιότητα, κρίθηκε πως διέπραξαν το κακούργημα της κατάχρησης δημοσίου χρήματος.
Ποιά ήταν η δήθεν ωφέλεια που είχαν; Ότι για πολλά χρ'ονια που εργάζονταν εισέπραταν το μισθό τους. Όταν όμως προσφέρεις την εργασία σου δεν οφείλεται ως αντιπαροχή ο μισθός. Και ποία η ζημία που προκλήθηκε στο Δημόσιο; τα ποσά που καταβλήθηκαν δεν θα εδίδοντο σε άλλα πρόσωπα που θα προσέφεραν τις αντίστοιχες αναγκαίες εργασίες:
Συνεπώς δεν υπάρχουν τα δεδομένα που απαιτεί ο νόμος. Ούτε παράνομη ωφέλεια για τους καταδικασθέντες ούτε ζημία του Δημοσίου.
Και βέβαια το να ωφεληθεί το Δημόσιο κατά τα ποσά που θα κατέβαλε για την πολύχρονη εργασία των δύο καταδικασθέντων προσκρούει στις διατάξεις του νόμου περί αδικαιολογήτου πλουτισμού σε βάρος τρίτου (904 ΑΚ).
Πέρα όμως από τις βαριές ποινές της πολυετούς κάθειρξης, οι δύο εργαζόμενοι διαγράφηκαν αναδρομικά από τον ασφαλιστικό τους φορέα και έτσι με τις βάρβαρες και εγκληματικές αυτές συνέπειες έχασαν όλα τα χρόνια της ασφάλισής τους, σχεδόν είκοσι χρόνια, με προκλητική παραγνώριση της πραγματικότητας ως προς την μακρόχρονη εργασιακή τους σχέση.
Φυσικά δεν μπορεί να μην έχει συνέπειες κάθε παράνομη πράξη. Όμως έπρεπε να τους αποδοθεί η ευθύνη για την πλαστογραφία και όχι για κατάχρηση. Και η δικαστική κρίση, όπως σε κάθε υπόθεση, έπρεπε να λάβει υπόψη και τα ελαφρυντικά των δυσμενών συνθηκών που αντιμετώπιζαν, τα οποία και λειτούργησαν πιεστικά στην παράνομη πράξη τους με στόχο την εξασφάλιση εργασίας.
Δυστυχώς η Δικαιοσύνη έρχεται πυκνά συχνά σε αντίθεση με το κοινό περί δικαίου αίσθημα, στο οποίο οφείλει με την κρίση της να ανταποκρίνεται. Άλλοτε αντιμετωπίζει όχι απλά με επιείκια, αλλά εντελώς χαριστικά κραυγαλέες υποθέσεις αρπαγής του ανυπεράσπιστου δημοσίου χρήματος, ώστε οι υπεύθυνοι μεγαλοσχήμονες να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Και άλλοτε εξαντλεί κάθε όριο αυστηρότητας, ακόμη και με στρεβλή εφαρμογή των νόμων, για ανθρώπους της ανάγκης, προκαλώντας τη γενική αγανάκτηση.
Και στις δύο προαναφερόμενες περιπτώσεις , θετικό μέτρο είναι η αναστολή, αλλά αυτό που απαιτείται είναι η ΑΝΑΤΡΟΠΗ .
Να αποκατασταθεί η ορθή εφαρμογή του νόμου, με αφαίρεση της κατηγορίας για κατάχρηση και περιορισμό στην πλαστογραφία, αφού ληφθούν υπόψη τα ειδικά για κάθε περίπτωση δεδομένα και η αναλογική μεταχείριση όπως και για άλλες όμοιες υποθέσεις. Άλλωστε υπάρχει και η δυσμενής συνέπεια της απόλυσης από τις δουλειές τους.
Και βέβαια το σημαντικό, να ακυρωθει η βάρβαρη διαγραφή των ενσήμων τους από την πολύχρονη εργασία τους και να αποκατασταθούν απόλυτα τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα.

Πρώτη Δημοσίευση

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου