Κανένα μάθημα, καμμία προειδοποίηση, κανένα πολιτικό συμπέρασμα δεν βγαίνει από τους δυτικούς ολετήρες χωρών, κρατών, λαών. Τι κι αν οι πολίτες της ΠΓΔΜ διαμήνυσαν δια της αποχής οτι δεν συμφωνούν με τις μεθοδεύσεις της Δύσης για την εισδοχή της χώρας τους σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, ακόμα κι αν δια της λύσεως του ονοματολογικού θα αναγνωριστούν ως Μακεδονικό έθνος, η Δύση επιμένει να τους αγνοεί, να τους λογαριάζει ως κάποιους ανόητους ιθαγενείς και να μεθοδεύει τα χειρότερα.
Ο επίτροπος Χαν, ο γ.γ. του ΝΑΤΟ, και σήμερα πάλι η Μέρκελ προτρέπουν την κυβέρνηση της ΠΓΔΜ να αγνοήσει την λαϊκή ετυμηγορία και να δρομολογήσει τις ενέργειες στο Κοινοβούλιο έτσι ώστε να εγκριθεί η «Συμφωνία των Πρεσπών.» Καρφί δεν τους καίγεται. Ούτε τα ονόματα, ούτε οι λαοί. Αρκεί να θέσουν υπό την επικυριαρχία τους την περιοχή, ο καθένας για τα συμφέροντά του. Κι αν χρειασθεί, αν οι λαοί αντιδράσουν λίγο παραπάνω με όλα αυτά, αυτοί ξέρουν πως θα τους καταβάλουν. Μια μικρή ή μεγαλύτερη εμφύλια σύγκρουση, μια περαιτέρω αναβίωση των εθνικισμών που ήδη υποβόσκει, και γκριζάρεται όλη η περιοχή. Κι άντε τράβα εσύ μετά να πείς και κουβέντα. Να υπερασπίσεις τ’ αυτονόητα. Την δημοκρατία, την ανεξαρτησία, την ειρήνη.
Από κοντά βέβαια κι ο Τσίπρας, που δεν έχει πλέον κανένα πρόβλημα να ταυτισθεί με τα συμφέροντα αυτά που αιώνες τώρα είναι υπεύθυνα για τον διαμελισμό χωρών, την ποδηγέτηση λαών, την αποικιοκρατία, τους πολέμους, τον πόνο και την δυστυχία ανά τον πλανήτη. Αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση και το πολιτικό μας σύστημα που στην μεγάλη του πλειοψηφία ποιεί τη νήσσαν αποκαλύπτουν με την στάση τους πόσο εθελόδουλοι, υποτελείς και καθοδηγούμενοι είναι, από τα ίδια κέντρα εξουσίας . Καμμιά διαφορά. Όλοι στην ίδια ευθεία. Σα να μην τρέχει τίποτα.
Εν τω μεταξύ, προς «έκπληξη» των παντός τύπου πολιτικάντηδων και αναλυτών που ουρλιάζουν να μας πείσουν πως οι ΗΠΑ θα σώσει την Ελλάδα, πως οι σχέσεις της με την Τουρκία είναι στο ναδίρ και πως ο Τραμπ έχει τελειώσει με τον Ερντογάν αναβαθμίζοντας την χώρα μας σε γεωπολιτικό αντίβαρο και θέτοντας την υπό την προστασία του στην περιοχή λόγω της απώλειας της γείτονος, η Τουρκία εισέβαλε σήμερα στην Μανμπίτζ πετυχαίνοντας το ακατόρθωτο. Να ελέγξει σε πλήρη συνενόηση με Ρωσσία και ΗΠΑ, την συνοριακη του γραμμή με την Συρία, βάζοντας ταφόπλακα σε κάθε επιθυμία των Κούρδων της περιοχής για αυτονόμηση.
Με την Ρωσσία στην Ιντλίμπ, με τις ΗΠΑ στην Μανμπίτζ και μόνος του στην Αφρίν, ο Ερντογάν πετυχαίνει να τοποθετηθεί ως κύριος περιφερειακός παίχτης στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου ενισχύοντας την θέση του. Κι επειδή έπεται το ζήτημα του Κυπριακού, που κυπριακή κι ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να ποντάρουν καταστροφικά στον άξονα της Δύσης, ας μαζευτούν, όσοι νομίζουν πως οι ΗΠΑ θ΄ αντισταθούν στις επιδιώξεις του Ερντογάν, επειδή η Exxon Mobile, είναι αμερικανικών συμφερόντων. Το παιχνίδι είναι μεγαλύτερο από τα συμφέροντα μιας αμερικάνικης εταιρείας και τα ζητήματα ενέργειας είναι μόνο ένα μερικό παζλ της όλης γεωπολιτικής ατζέντας. Το 1974 δεν είναι τόσο μακρυά.
Ελλάδα και Κύπρος για άλλη μια φορά, χρησιμοποιούνται σαν πιόνι στην γεωπολιτική σκακιέρα. Και τα πιόνια κατά 99% προσφέρονται στην τακτική ως θυσία στην στρατηγική για το επερχόμενο Ματ.
Κι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, η ΕΕ τρίζει συθέμελα. Οι αντισυστημικές φωνές ενάντια στον φασισμό της ΕΕ εκπορεύονται από αυτούς που υπερασπίζονται για τους δικούς τους, όχι και τόσο σοσιαλιστικούς λόγους, τις εθνικές δομές. Από την πάλαι ποτέ κραταιά εθνική αστική τάξη τους.
Ιταλία, Γαλλία προεξάρχουσες και ενισχυόμενες από το πολύ πιθανό πλέον σκληρό Brexit, θα σύρουν τον χορό για την αμφισβήτηση του τερατουργήματος του ευρωιερατείου. H δήλωση του Μπόρις Τζόνσον για φασιστική ΕΕ που μεθοδευόταν από τους Ναζί το 1942 είναι όλα τα λεφτά. Και δεν έχει άδικο.
Είναι τραγελαφικό. Όμως η πλήρης ενσωμάτωση της αριστεράς του δικαιωματισμού στην λογική της παγκοσμιοποίησης, είναι αυτή που έχει αντιστρέψει τους όρους. Η παραγωγή ουσιαστικής κοινωνικής κι εθνικής πολιτικής δεν προέρχεται πλέον από αριστερούς επαναστάτες αλλά από δεξιούς αστούς που αντιστέκονται στην πολτοποίηση και ρευστοποίηση των εθνών. Δηλαδή στον ιμπεριαλισμό.
Κι αν κάποτε οι πρόγονοί τους έθεσαν τις βάσεις για την καπήλευση του εθνισμού των λαών και την οικοδόμηση του εθνικισμού, σήμερα είναι οι απόγονοί τους που φαίνονται ικανότεροι να συσπειρώσουν τις λαϊκές μάζες. Κι όσο οι εκπρόσωποι της Νέας Τάξης του εκλεπτυσμένου κι απρόσωπου φασισμού θα χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους, τόσο θα καταδείχνουν ως φασίστες και λαϊκιστές αυτούς που τους αμφισβητούν. Ακόμα κι αν δεν είναι.
Όμως οι λαοί πάντα θα έχουν την τελευταία λέξη. Κι όπως πολύ σωστά σημειώνει ο εξαιρετικός κι εύστοχος παλαίμαχος δημοσιογράφος Απόστολος Αποστολόπουλος:
«Αρέσει δεν αρέσει όταν ο Ιταλός Σαλβίνι αποκαλεί μεθύστακα τον Γιούνκερ και απαιτεί σεβασμό στην Ιταλία, δεν το κάνει ως φασίστας (και ιμπεριαλιστής), αλά Μουσολίνι, αλλά επειδή αρνείται την υποταγή στις Βρυξέλλες/Γερμανία. Το χειρότερο θα είναι αν δεχόμασταν ότι μόνο ακροδεξιοί ή/και φασίστες υπερασπίζονται την εθνική κυριαρχία.»
9 Οκτωβρίου 2018 / Πηγή : www.hereticalideas.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου