Χώρα ή χώρος η Ελλάδα; – Η Πρόεδρος την θέλει χώρο, ο λαός χώρα…

Σταύρος Λυγερός

από slpress.gr

Τα όσα είπε προ ημερών η Πρόεδρος της Δημοκρατίας για το δημογραφικό δεν είναι κάτι νέο. Είναι το στερεότυπο των κάθε είδους δικαιωματιστών. «Η Ελλάδα θα λύσει το δημογραφικό της πρόβλημα με την ενσωμάτωση μεταναστών». Τόσο απλά! Ούτε καν μία επιφύλαξη για το εάν κατηγορίες μεταναστών μπορούν να ενσωματωθούν και να γίνουν Έλληνες. Ο φιλελέ λαϊκισμός στο απόγειό του.

Υπενθυμίζω ότι –με την Ελλάδα να πέφτει στον γκρεμό– μία από τις πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου (2009-2011) ήταν να αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο για την παραχώρηση ιθαγένειας! Πριν το 1990 ο Κώδικας Ιθαγένειας απασχολούσε μόνο τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες και τους νομικούς, όχι την κοινή γνώμη, επειδή μέχρι το 1990 η Ελλάδα φιλοξενούσε ελάχιστους μετανάστες. Δεν είχε πολιτική σημασία εάν οι προϋποθέσεις απόδοσης ιθαγένειας θα ήταν σφικτές ή χαλαρές. Το 2010, όμως, είχε κρίσιμη σημασία, επειδή επηρέαζε την ταυτότητα και το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας.

Η Ακαδημία των Σκοπίων και η κατασκευή της “μακεδονικής” ταυτότητας

Σταύρος Λυγερός 

από slpress.gr

Η επιμονή των Σκοπίων να αναγράφεται η εθνική καταγωγή των πολιτών στις αστυνομικές ταυτότητες είδαμε ότι προκάλεσε την παρέμβαση της ΕΕ. Στη γειτονική χώρα, όμως, είδαμε και κάτι άλλο ανησυχητικό. Ο Ζόραν Ζάεφ απέσυρε νομοσχέδιο για να μετατονομαστεί η λεγόμενη “Μακεδονική” Ακαδημία Επιστημών και Τεχνών, παραβιάζοντας τη Συμφωνία των Πρεσπών. Στα ελληνικά ΜΜΕ δεν έχει αναδειχθεί το θέμα και δεν είναι τυχαίο.

Σύμφωνα με τη σλαβομακεδονική ιστοριογραφία, το “μακεδονικό έθνος” έχει ιστορία 13 αιώνων. Αρνούμενη την ελληνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων και τη συνεχή ελληνική παρουσία στην περιοχή, διατείνεται ότι το “νέο μακεδονικό έθνος” διαμορφώθηκε τον 7ο μ.Χ. αιώνα από την επιμιξία των ιθαγενών Μακεδόνων με τα σλαβικά φύλα που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Μακεδονίας.

Ούτε κατά το Μεσαίωνα, ούτε αργότερα, όμως, προέκυψαν στοιχεία που να θεμελιώνουν την προπαγανδιστική αυτή θεωρία.

Κανονικότητα και το “Τσεσμέ”! Ούτε καλώδια στο Αιγαίο! – Μην ενοχλείτε την κυβέρνηση!

Γιώργος Μαργαρίτης 
από slpress.gr

Οι ελληνοτουρκικές “σχέσεις” έχουν, εδώ και λίγο καιρό, περιοριστεί στις πίσω σελίδες της επικαιρότητας. Άλλα ζητήματα έχουν πάρει τη θέση τους. Δεν είναι ανεξάρτητα τα μεν από τα δε. Η βαθιά διαφθορά και μνημειώδης ανικανότητα που αποπνέουν θεσμοί και μηχανισμοί του κράτους, δεν είναι καταστάσεις αδιάφορες ως προς την εθνική υπόσταση, ή έστω, την αντίληψη που έχουμε στο εσωτερικό και έχουν στο εξωτερικό για αυτή.

Τα εθνικά θέματα, όπως και τα θεμελιώδη ερωτηματικά που συνοδεύουν την κατακλυσμιαία επερχόμενη οικονομική κρίση, κρύβονται κάτω από το επικοινωνιακό πέπλο της “κανονικότητας”. Όλα όσα συμβαίνουν είναι φυσικά και ελεγχόμενα, ισχυρίζονται οι παροικούντες την κυβερνητική εξουσία, ή και την αναμένουσα την βάρδια της “αντιπολίτευση”. Σε κάθε περίπτωση αγρυπνά ο Θεός της Ελλάδας! Γιατί χωρίς αυτόν…

Ο εν λόγω Θεός, όπως και κάθε Θεός, αδυνατεί να δώσει λύσεις σε τρέχοντα προβλήματα των επί της Γης ανθρώπων.

Γιατί η πολιτική Μηταράκη υπονομεύει την εθνική ασφάλεια

Σταύρος Λυγερός 
από slpress.gr

Η πολιτική Μηταράκη, δηλαδή η μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, δεν αποτελεί απλή συνέχεια της πολιτικής που εφάρμοσε η κυβέρνηση Τσίπρα. Υπάρχουν πολλοί κοινοί παρονομαστές, αλλά και δύο ποιοτικές διαφορές. Η πρώτη αφορά στο γεγονός ότι ειδικά μετά την κρίση στον Έβρο πριν ένα χρόνο, έχουν ληφθεί δραστικά μέτρα με αποτέλεσμα να έχουν συρρικνωθεί οι ροές προσφύγων και μεταναστών.

Ο αριθμός τους που εισέρχεται στην Ελλάδα, στα νησιά και στον Έβρο, είναι ένα μικρό κλάσμα όσων εισέρχονταν τα προηγούμενα χρόνια. Τότε, η Frontex και το Λιμενικό είχαν ουσιαστικά μετατραπεί σε μηχανισμό υποδοχής όσων περνούσαν (κατά κανόνα ανεμπόδιστα) τον Έβρο και όσων έφθαναν στα νησιά με πλοιάρια, συχνά καθοδηγούμενοι από ΜΚΟ που δραστηριοποιούνταν και στις δύο πλευρές και στις μικρασιατικές ακτές και στα ελληνικά νησιά.

Αυτή η ειδοποιός διαφορά πιστώνεται στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά υπάρχει μία άλλη διαφορά που δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό καταστροφική. Πρόκειται για την επιμονή του υπουργού Μετανάστευσης Μηταράκη να κατασκευάσει σε Σάμο, Χίο, Λέσβο, αλλά και στον βόρειο Έβρο, δίπλα στα σύνορα, μεγάλα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών.

Θα αγοράσουμε μόνο φρεγάτες ή και αμυντική συνδρομή; – Δια παραλείψεως εθνικό έγκλημα;

Σταύρος Λυγερός 
από slpress.gr

Η επιλογή της νέας φρεγάτας του Πολεμικού Ναυτικού έχει για πρώτη φορά στην ιστορία των αμυντικών προμηθειών αποκτήσει ένα τόσο κρίσιμο για την εθνική ασφάλεια χαρακτήρα. Κι αυτό, επειδή για πρώτη φορά η προμήθεια ενός οπλικού συστήματος διασυνδέεται ευθέως με ρήτρα για γαλλική αμυντική συνδρομή, η οποία –εάν είναι αξιόπιστη– μπορεί να αλλάξει τον συσχετισμό δυνάμεων και ως εκ τούτου τις μέχρι τώρα ορίζουσες στο ελληνοτουρκικό μέτωπο.

Μέχρι τώρα, πέντε ήταν τα κριτήρια που συνδυαστικά επικαθόριζαν τις τελικές επιλογές στην προμήθεια ενός οπλικού συστήματος: Πρώτον, η επιχειρησιακή δυνατότητά του. Δεύτερον, η καταλληλότητά του σε σχέση με τις ελληνικές αμυντικές ανάγκες. Τρίτον, η τιμή και το κόστος συντήρησης. Τέταρτον, το ποσοστό συμπαραγωγής και η συνακόλουθη μεταφορά τεχνογνωσίας. Πέμπτον, η λεγόμενη "εξοπλιστική διπλωματία", δηλαδή η δια της αγοράς πανάκριβων οπλικών συστημάτων ενίσχυση των ελληνικών διπλωματικών ερεισμάτων.

Προφανώς, τα πέντε παραπάνω κριτήρια δεν επηρεάζουν το ίδιο την τελική επιλογή.

Γιατί οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας οδηγούνται σε ρήξη

Σταύρος Λυγερός 
από slpress.gr

Τα πρώτα δείγματα γραφής της κυβέρνησης Μπάιντεν δεν προοιωνίζονται ότι οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας βαίνουν προς εξομάλυνση. Για την ακρίβεια, θα εξακολουθήσουν για κάποιο διάστημα να μετεωρίζονται μεταξύ μίας ημιανοικτής εχθρότητας και μίας τάσης επαναπροσέγγισης, αλλά κι αυτό μόνο εάν η Άγκυρα στείλει το μήνυμα ότι είναι διατεθειμένη να υπαναχωρήσει από την άτυπη πλην ουσιαστική στρατηγική σχέση που έχει δημιουργήσει με τη Μόσχα. Πόσο πιθανό, όμως, είναι αυτό;

Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα, πρέπει να σημειωθεί ότι η ειδοποιός διαφορά Τραμπ και Μπάιντεν είναι ότι ο δεύτερος φέρεται αποφασισμένος να χρησιμοποιήσει περισσότερο το "μαστίγιο" παρά το "καρότο" για να επαναφέρει την Τουρκία στο δυτικό "μαντρί". Η σχετικά ήπια τακτική του προκατόχου του, άλλωστε, δεν έφερε αποτέλεσμα. Εξ ου και ο Πομπέο επέβαλε κυρώσεις, οι οποίες έγιναν πιο επώδυνες μετά την υπερψήφιση από το Κογκρέσο του αμυντικού νομοσχεδίου.

Η Τουρκία είναι στην πρώτη γραμμή των προβλημάτων εξωτερικής πολιτικής που πρέπει να αντιμετωπίσει η νέα αμερικανική κυβέρνηση. Στην Ουάσιγκτον όλοι συμφωνούν πως δεν πρέπει να χάσουν την Τουρκία.

Γιατί το καθεστώς Ερντογάν είναι τομή, αλλά και συνέχεια του κεμαλισμού

Σταύρος Λυγερός 
από slpress.gr

Η διολίσθηση του νεοοθωμανικού ρεύματος, που εξέφρασε το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, στο σημερινό αυταρχικό καθεστώς Ερντογάν δεν αποτελεί εκτροπή. Δεν είναι το αποτέλεσμα ενός ιστορικού ατυχήματος. Αν και αναμφισβητήτως συνιστά μία τομή σε σχέση με το μετακεμαλικό καθεστώς, ταυτοχρόνως αποτελεί και συνέχειά του, έχοντας κοινό παρονομαστή τον δεσποτικό χαρακτήρα του κράτους.

Η Τουρκία κουβαλάει στο γονίδιό της το στίγμα ότι ως σύγχρονο κράτος δημιουργήθηκε από αξιωματικούς, μετά από έναν νικηφόρο πόλεμο. Και μάλιστα η ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας ως ιδιότυπου εθνικού κράτους ήταν τότε ο μοναδικός τρόπος για να αποφευχθεί η παντελής διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Μουσταφά Κεμάλ οικοδόμησε την Τουρκική Δημοκρατία κατ’ αντιδιαστολή προς την οθωμανική παράδοση.

Ποτέ και πουθενά, όμως, παραδοσιακές αντιλήψεις και ριζωμένες νοοτροπίες δεν καταργούνται με διατάγματα. Ο ίδιος, άλλωστε, υποκατέστησε με άλλη μορφή τον σουλτάνο. Μπορεί το κεμαλικό καθεστώς να διαλαλούσε τον κοσμικό χαρακτήρα του, αλλά ουσιαστικά ήταν όχι μόνο απολυταρχικό, αλλά και ιδιότυπα θεοκρατικό.

Οι διερευνητικές, η επέκταση των χωρικών υδάτων και ο Ροζάκης

Σταύρος Λυγερός 
από slpress.gr

Στις 21 Δεκεμβρίου 2020 δημοσιεύθηκε άρθρο μου με τίτλο "Αποκλειστικό: Στρώνεται το χαλί για διερευνητικές εντός Ιανουαρίου – Όλο το παρασκήνιο". Η πληροφορία επιβεβαιώθηκε απολύτως και οι δύο πλευρές θα πιάσουν το νήμα από εκεί που το είχαν αφήσει το 2016. Διαφωνούν, όμως, για την ατζέντα των συνομιλιών.

Όπως είναι γνωστό, η ελληνική πλευρά επιμένει δημοσίως ότι θα συνομιλήσει μόνο για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ, ενώ αντιθέτως η τουρκική επιμένει πως η ατζέντα πρέπει να είναι "ανοικτή", κάθε πλευρά να θέσει όποιο ζήτημα θέλει. Στόχος της είναι να μετατρέψει σε "νομιμοποιημένες" διμερείς διαφορές τις μονομερείς επεκτατικές διεκδικήσεις της. Προφανώς, οι Έλληνες διπλωμάτες δεν μπορούν να εμποδίσουν τους Τούρκους να πουν αυτό που θέλουν, αλλά μπορούν να αρνηθούν να εισέλθουν σε διαπραγμάτευση επί ζητημάτων που δεν αφορούν στην οριοθέτηση.

Η επικείμενη επανέναρξη των διερευνητικών, σε συνδυασμό με το νομοσχέδιο για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων (στα 12 μίλια) στο Ιόνιο και στη νότια Πελοπόννησο, επανέφερε το ζήτημα στην επικαιρότητα, με αποτέλεσμα να επικρατεί στη δημόσια σφαίρα το γνωστό "άσπρο-μαύρο". Οι διερευνητικές επαφές είναι θεμιτές ή παγίδα;

Πως φθάσαμε στις κυρώσεις – Τα 4 μηνύματα των ΗΠΑ στην Τουρκία

Σταύρος Λυγερός 
από slpress.gr

Η απόφαση να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία συνιστά καμπή στη διελκυστίνδα των δύσκολων αμερικανοτουρκικών σχέσεων τα τελευταία τουλάχιστον πέντε χρόνια. Από τότε δηλαδή που η Ουάσιγκτον άρχισε να συνειδητοποιεί ότι οι νεοοθωμανοί του Ερντογάν δεν είναι αυτό που νόμιζε κι άρχισε να κάνει δεύτερες σκέψεις.

Αρχικά, οι Αμερικανοί πίστευαν ότι το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης αντιπροσώπευε το μετριοπαθές φιλοδυτικό πολιτικό Ισλάμ, το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο για τον μουσουλμανικό κόσμο. Γι' αυτό στην αρχή της θητείας του ο Ομπάμα είχε επισκεφθεί το Κάιρο και την Κωνσταντινούπολη για να στείλει αυτό το μήνυμα. Η θεώρηση αυτή έχει προ πολλού καταρρεύσει.

Όταν ο Ερντογάν κέρδισε τον άτυπο εσωτερικό πόλεμο με το βαθύ κεμαλικό κράτος , άρχισε να ξεδιπλώνει τη δική του πολιτική ατζέντα. Δρομολόγησε όχι μόνο την ισλαμοποίηση, αλλά και τη στρατηγική του για πολιτική αυτονόμηση από τη Δύση, προκειμένου να μετατρέψει τη χώρα του σε ανεξάρτητη περιφερειακή δύναμη.

Σύνοδος Κορυφής: Η άγνωστη συνάντηση των Βρυξελλών – Όλο το διπλωματικό παρασκήνιο

Σταύρος Λυγερός 
από slpress.gr

Την προηγούμενη Παρασκευή πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες μία ελληνογαλλική συνάντηση, με αντικείμενο το τι θα αποφασίσει η επικείμενη Σύνοδος Κορυφής. Η γαλλική πλευρά, αν και έχει ταχθεί υπέρ της λήψης αυστηρών μέτρων κατά της Τουρκίας, δεν άφησε πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρώτη αυτή διαπραγμάτευση έγινε ανάμεσα στον Μακρόν και στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Μισέλ. Πολλά, ωστόσο, θα κριθούν από την τελική διαπραγμάτευση ανάμεσα στον Γάλλο πρόεδρο και στη Γερμανίδα καγκελάριο. Όπως χαρακτηριστικά μας είπε κοινοτική πηγή, είναι πια ζήτημα κύρους για τον Μακρόν, αλλά και για τη Γαλλία, να υπάρξει κάποια τιμωρία για την Τουρκία, παρά την επίμονη προσπάθεια της Μέρκελ να την ρίξει στα μαλακά.

Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι στην Αθήνα ποντάρουν και στο ρήγμα που υπάρχει στους κόλπους του γερμανικού πολιτικού συστήματος. Οι Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας τηρούν πολύ πιο αυστηρή στάση έναντι του Ερντογάν, όπως και αρκετά στελέχη της Χριστιανοδημοκρατίας.

Τι συζητήθηκε στην τηλεδιάσκεψη των υπουργών Άμυνας - Γιατί η ΕΕ δεν θα αποκτήσει κοινή άμυνα

Σταύρος Λυγερός 
από slpress.gr

Η τηλεδιάσκεψη των υπουργών Άμυνας της ΕΕ στις 20 Νοεμβρίου είχε ως θέμα τη στρατηγική αναθεώρηση της PESCO (Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία για την Ευρωπαϊκή Ασφάλεια), η οποία θεσπίστηκε με τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Σύμφωνα με απολύτως έγκυρες πληροφορίες, στην τηλεδιάσκεψη μόνο αυτό δεν συνέβη.

Ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για την εξωτερική πολιτική και την άμυνα Ζοζέπ Μπορέλ ήταν ο ένας από τους δύο παράγοντες που "τίναξε στον αέρα" την τηλεδιάσκεψη, λόγω του γεγονότος ότι μακρηγόρησε και με τις παρεμβάσεις του δεν επέτρεψε μία οργανωμένη συζήτηση, μεταξύ των άλλων, και για τον ρόλο της Τουρκίας στη Λιβύη. Αλλά ούτε σε οποιοδήποτε άλλο θέμα υπήρξε ουσιαστική ανταλλαγή απόψεων.

Ο δεύτερος παράγοντας ήταν το γνωστό επεισόδιο με τον Ολλανδό δημοσιογράφο που παρεισέφρυσε στην τηλεδιάσκεψη, προκαλώντας χάος και κλίμα διάλυσης. Τα κατάφερε, επειδή χρησιμοποίησε τον κωδικό της Ολλανδής υπουργού Άμυνας, ο οποίος φαινόταν στη φωτογραφία που δημοσιοποίησε μέσω τουίτ.

Ο Ομπάμα μας θύμισε το colpo grosso του ευρωιερατείου κατά της Ελλάδας

Σταύρος Λυγερός 
από slpress.gr

Από το 2010 είχα χαρακτηρίσει colpo grosso την επιβολή των Μνημονίων στην Ελλάδα με σκοπό να διασωθούν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, οι οποίες θα είχαν μαύρη τρύπα, εάν η Ελλάδα ακολουθούσε τον δρόμο της κανονικής χρεοκοπίας. Γιατί θυμήθηκα ξεχασμένες ιστορίες εν μέσω πανδημίας; Επειδή μας τις θύμισε με το βιβλίο του ο Ομπάμα.

Γράφει, λοιπόν: «Παρατήρησα πως σπάνια ανέφεραν ότι οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες ήταν από τους μεγαλύτερους δανειστές της Ελλάδας ή ότι μεγάλο μέρος του χρέους των Ελλήνων είχε συσσωρευτεί αγοράζοντας γερμανικές και γαλλικές εξαγωγές – δεδομένα που θα μπορούσαν να έχουν καταστήσει σαφές στους ψηφοφόρους τους γιατί διασώζουν τους Έλληνες».

Αναφερόμενος στην επιβολή των Μνημονίων προσθέτει ότι «ισοδυναμούσε με τη διάσωση των δικών τους (γερμανικών και γαλλικών) τραπεζών και βιομηχανιών και ίσως ανησυχούσαν ότι μια τέτοια παραδοχή θα έστρεφε την προσοχή των ψηφοφόρων από τις αποτυχίες διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων, στις αποτυχίες εκείνων των Γερμανών ή Γάλλων αξιωματούχων που είναι επιφορτισμένοι με την εποπτεία των πρακτικών τραπεζικού δανεισμού».

Οι τέσσερις αυταπάτες-ιδεοληψίες που σκότωσε ο κορονοϊός

Σταύρος Λυγερός 
από slpress.gr

Το δεύτερο και ισχυρότερο δεύτερο κύμα της πανδημίας ήλθε να υπογραμμίσει τα διδάγματα που μας έδωσε το πρώτο. Μπορεί από το σωτήριο(;) εμβόλιο να μας χωρίζουν μερικοί μήνες, αλλά ο κορονοϊός έχει ήδη διαλύσει την αυταπάτη της μεταπολεμικής γενιάς ότι η ανθρωπότητα έχει αφήσει οριστικά πίσω της αυτά που προκαλούσαν καταστροφές στους προηγούμενους αιώνες, αυτά που ουσιαστικά σφράγιζαν για αιώνες την Ιστορία.

Μεταπολεμικά, ο πυρηνικός ανταγωνισμός επέβαλε την ειρήνη, έστω κι αν αυτή είχε τη μορφή του Ψυχρού Πολέμου. Αν και η ειρήνη ορισμένες φορές απειλήθηκε, σε γενικές γραμμές εδραίωσε την εντύπωση πως πόλεμοι, όπως οι δύο παγκόσμιοι του 20ου αιώνα, ανήκουν οριστικά στο παρελθόν. Πόλεμοι θα γίνονται, αλλά θα είναι περιφερειακοί και δεν θα αγγίζουν τον δυτικό άνθρωπο.

Προς το παρόν η εντύπωση αυτή επιβεβαιώνεται, αλλά διανύουμε μεταβατική περίοδο. Η σταθερή διολίσθηση από τον μεταψυχροπολεμικό "μονοπολικό" διεθνές σύστημα σ' ένα ολοένα και πιο ασταθές και δυνάμει άναρχο πολυπολικό διεθνές σύστημα ενδέχεται να διαψεύσει μελλοντικά την πρώτη αυτή βεβαιότητα.

Η μοιραία κίνηση Ερντογάν που ξεχείλισε το ποτήρι

Σταύρος Λυγερός 
από slpress.gr

Είναι συνηθισμένο λάθος να βλέπουμε τα ελληνοτουρκικά σχεδόν αποκομμένα από το γεωπολιτικό πλαίσιο, στο οποίο εκ των πραγμάτων εγγράφονται. Το λάθος αυτό γίνεται κυρίως λόγω κεκτημένης ταχύτητας. Για δεκαετίες αυτό το πλαίσιο ήταν σταθερό με ασήμαντες διακυμάνσεις. Σήμερα, όμως, βρίσκεται σε φάση αλλαγής.

Η Δύση, η οποία είχε τον καθοριστικό λόγο στην περιοχή μας, τηρούσε παραδοσιακά μία ετεροβαρή ισορροπία έναντι Ελλάδας και Τουρκίας για δύο λόγους: Πρώτον, η Τουρκία είναι μεγαλύτερη χώρα και λόγω της γεωγραφικής θέσης της πιο σημαντική από την Ελλάδα για το δυτικό σύστημα ασφαλείας. Δεύτερον, λόγω αυτοκρατορικού παρελθόντος η Τουρκία ήταν πάντα περισσότερο αυτόνομη από τις ΗΠΑ και γι' αυτό πιο απαιτητική και πιο σεβαστή ως σύμμαχος.

Αυτό που ενδιέφερε μεταπολεμικά τη Δύση ήταν η ελληνοτουρκική διένεξη να μην καταλήξει σε πολεμική σύγκρουση, η οποία εκ των πραγμάτων θα τίναζε στον αέρα τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.

Επίσκεψη Λαβρόφ: Τι έχει να περιμένει η Ελλάδα από τη Ρωσία

Σταύρος Λυγερός 
από slpress.gr

Όταν στις 6 Νοεμβρίου 2019, λίγους μήνες μετά την ανάληψη του χαρτοφυλακίου των Εξωτερικών, ο Δένδιας επισκέφθηκε τη Ρωσία, σκοπός του ήταν να γεφυρώσει το ρήγμα που είχε προκαλέσει ο Κοτζιάς στις ελληνορωσικές σχέσεις με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών. Πράγματι, ο πάγος που επικρατούσε είχε σπάσει τότε, αλλά ούτε η Μόσχα ούτε η Αθήνα προέβησαν στη συνέχεια σε κινήσεις για να αναθερμάνουν το κλίμα.

Από την επίσκεψη Δένδια έχει παρέλθει ένας σχεδόν χρόνος και πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Οι συνεχείς και εντεινόμενες τριβές στις ρωσοτουρκικές σχέσεις, ώθησαν το Κρεμλίνο να κάνει δεύτερες σκέψεις και να επιχειρήσει μία κάποια επαναπροσέγγιση με την Αθήνα. Αυτός ήταν και ο σκοπός της επίσκεψης Λαβρόφ. Από τις πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει, οι συνομιλίες του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών τόσο με τον Έλληνα ομόλογό του όσο και με τον Μητσοτάκη δεν κρύβουν εκπλήξεις. Η κάθε πλευρά είπε όσα αναμενόταν να πει.

Η Μόσχα δήλωσε διατεθειμένη να μεσολαβήσει, εφόσον το επιθυμούν Αθήνα και Άγκυρα για την αποκλιμάκωση της έντασης. Τα αντικειμενικά περιθώρια για κάτι τέτοιο, όμως, είναι αμελητέα.

Γιατί θα δούμε τουρκική γεώτρηση έξω από Καστελλόριζο και Κρήτη

Σταύρος Λυγερός 
από slpress.gr

Τον περασμένο Ιούνιο είχα θέσει το ερώτημα: «τί θα πράξει η Ελλάδα εάν η Τουρκία στείλει σκάφος για σεισμικές έρευνες έξω από τα ελληνικά χωρικά ύδατα, αλλά εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας;... Θα περιορισθεί σε διπλωματικές αντιδράσεις, ή θα εμποδίσει εμπράκτως την παραβίαση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων;». Είχα τότε προσθέσει ότι «στην πραγματικότητα πρόκειται για το χρονικό μίας προαναγγελθείσας κρίσης».

Μερικούς μήνες αργότερα η κρίση είναι γεγονός. Το Oruc Reis πραγματοποιεί εδώ και πολλές εβδομάδες έρευνες σε δυνάμει ελληνική ΑΟΖ, για την ακρίβεια έξω από τα χωρικά ύδατα του Καστελλορίζου. Η δε απάντηση στο ερώτημα για το ποια θα ήταν η ελληνική αντίδραση έχει δοθεί στην πράξη. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επέλεξε να περιορίσει τις αντιδράσεις της αποκλειστικά στο διπλωματικό επίπεδο.

Η προ καιρού έξοδος και ανάπτυξη του ελληνικού στόλου μπορεί να ήταν μία επιτυχής άσκηση, αλλά σε καμία περίπτωση δεν απέτρεψε ούτε εμπόδισε τις τουρκικές έρευνες. Κι αυτό επειδή δεν είχε εντολή να το πράξει.

Η εισβολή του ισλαμικού "Μεσαίωνα" στον 21ο δυτικό αιώνα

Σταύρος Λυγερός 

από slpress.gr

Ο αποκεφαλισμός του Γάλλου καθηγητή από τον 18χρονο Τσετσένο τζιχαντιστή, τρεις εβδομάδες περίπου μετά την επίθεση με μαχαίρι εναντίον δημοσιογράφων από νεαρό Πακιστανό, επαναφέρει με δραματικό τρόπο στην ημερήσια διάταξη το κρίσιμο ζήτημα της συμβατότητας ή όχι του φονταμενταλιστικού Ισλάμ με τον δυτικό τρόπο ζωής.

Αφορμή για τις τελευταίες δύο επιθέσεις της ισλαμικής τρομοκρατίας είναι τα περιβόητα σκίτσα του Μωάμεθ, τα οποία είχε δημοσιεύσει το σατυρικό περιοδικό Charlie Hebdo, η σύνταξη του οποίου τον Ιανουάριο του 2015 είχε υποστεί σφαγή από επίθεση τζιχαντιστών. Μπορεί εκείνη η επίθεση να μην συγκρίνεται από την άποψη του αριθμού των θυμάτων με πολύνεκρες βομβιστικές επιθέσεις, αλλά εμπεριείχε με καθαρό τρόπο το μήνυμα του "ιερού πολέμου" που η ισλαμική τρομοκρατία έχει κηρύξει εναντίον όχι κάποιων δυτικών κυβερνήσεων, αλλά εναντίον των αξιών του δυτικού πολιτισμού.

Οι άνεμοι που φούσκωσαν τα πανιά της Χρυσής Αυγής

Σταύρος Λυγερός 
από slpress.gr

Όπως είναι γνωστό, η Χρυσή Αυγή βγήκε από το πολιτικό περιθώριο, όταν το ψηφοδέλτιό της στον δήμο Αθηναίων στις εκλογές του 2010 απέσπασε 5,3% και εξέλεξε τον αρχηγό της Νίκο Μιχαλολιάκο δημοτικό σύμβουλο. Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήταν το αποτέλεσμα δύο κυρίων παραγόντων: αφενός της έλλειψης συγκροτημένης και αποτελεσματικής μεταναστευτικής πολιτικής, αφετέρου της οικονομικής κρίσης και των Μνημονίων που άρχισαν να πλήττουν τη μικρομεσαία θάλασσα.

Όπως ήταν εξαρχής ορατό διά γυμνού οφθαλμού, οι αντιρατσιστικές κορόνες το μόνο που είχαν καταφέρει ήταν να τροφοδοτήσουν πολιτικά τη νεοναζιστική Ακροδεξιά. Οι κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονα και όμορων περιοχών, που σ’ εκείνες τις εκλογές είχαν δώσει στη Χρυσή Αυγή ποσοστά γύρω στο 20%, δεν είχαν προσβληθεί από κάποιον μυστηριώδη ιό. Δεν είχαν ξαφνικά μετατραπεί σε φασίστες.

Λαϊκά στρώματα είναι, που μέχρι τότε ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Αριστερά. Αναφέραμε επιγραμματικά τις δύο αιτίες της εκλογικής στροφής τους.Αναφορικά με την παράνομη μετανάστευση, είχαν βαρεθεί να απευθύνουν δραματικές εκκλήσεις στον δήμο, στην κυβέρνηση και στα κόμματα χωρίς να βρίσκουν ανταπόκριση.

Τι πραγματικά ισχύει με την αποστρατιωτικοποίηση – "Ιδού η Ρόδος..." κ. Μητσοτάκη

Σταύρος Λυγερός
από slpress.gr

Είναι γεγονός ότι η Άγκυρα θα ζητήσει στις επικείμενες ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου. Το λένε επίσημα τουρκικά χείλη και για να μην υπάρξει καμία αμφιβολία ελήφθη σχετική απόφαση και από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας υπό την προεδρία του Ερντογάν.

Τις προηγούμενες ημέρες είχαν κυκλοφορήσει πληροφορίες ότι ασκούνται στην Αθήνα πιέσεις και από το Βερολίνο και από την Ουάσιγκτον για να αποδεχθεί "μερική αποστρατιωτικοποίηση". Κατά τις ίδιες πληροφορίες, μάλιστα, ο Πομπέο θα ασκήσει και σχετικό εκβιασμό για να επιτύχει την απόσυρση αμερικανικών οπλικών συστημάτων από τα ελληνικά νησιά.

Είχε προηγηθεί η δήλωση του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών ότι «πρέπει να μειώσουμε το στρατιωτικό αποτύπωμα παντού και πρέπει να χρησιμοποιήσουμε διπλωματικά μέσα, όχι στρατιωτικά».

Γιατί ο ελληνοτουρκικός διάλογος θα είναι παρένθεση – Εκτός κι αν...

Σταύρος Λυγερός

από slpress.gr

Είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού πως έχουμε εισέλθει στην τελική ευθεία για να αρχίσει ο ελληνοτουρκικός διάλογος, όπως αποκαλούν για επικοινωνιακούς λόγους τις διαπραγματεύσεις. Ο ελλιμενισμός του Oruc Reis ήταν το πρόσχημα που ζητούσε ο Μητσοτάκης για να καθίσει στο τραπέζι, ισχυριζόμενος –σε αντίθεση με τους Τούρκους– ότι το μόνο θέμα στην ατζέντα θα είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ.

Κι αυτό, παρότι ο Τσαβούσογλου –στη συνέντευξή του στο CNN Turk– δήλωσε πως στην τηλεδιάσκεψη που είχε με την Μέρκελ, ο Ερντογάν ξεκαθάρισε ότι το Oruc Reis δεν αποσύρθηκε, αλλά ελλιμενίστηκε για εργασίες συντήρησης, που θα διαρκέσουν μερικές εβδομάδες, προσθέτοντας: «Αφού ολοκληρωθεί η συντήρηση, θα συνεχίσουμε τις δραστηριότητές μας με αποφασιστικότητα».

Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι στην καλύτερη περίπτωση η Άγκυρα θα κρατήσει το Oruc Reis στην Αττάλεια μόνο εάν κρίνει ότι οι διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα εξελίσσονται κατά τον τρόπο που επιδιώκει. Τι επιδιώκει η Άγκυρα; Το είπε ξεκάθαρα ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών. Θέλει στην ατζέντα να συμπεριληφθούν όλες οι μονομερείς τουρκικές επεκτατικές διεκδικήσεις (εύρος ελληνικών χωρικών υδάτων, "γκρίζες ζώνες" και αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου) με αρχικό στόχο να νομιμοποιηθούν πολιτικά.