Σταρ Ελλάς, πράγματι

Θανάσης Σκαμνάκης

Είχα πολλά χρόνια να διαβάσω μια τόσο σαφή, διεισδυτική και συγκινητική δήλωση. Μπορεί και όχι τόσα πολλά, αλλά αυτή την εντύπωση μου προκάλεσε. Σα να περίμενα σχεδόν πλανημένος στην έρημο να ξεδιψάσω σε μια όαση που δεν περίμενα να βρω.

«Δεν μπορώ να ανέβω σ’ αυτή τη σκηνή και να προσποιηθώ πως δεν συμβαίνει τίποτα όταν άνθρωποι μάχονται για τη ζωή τους εκεί έξω. Με πονάει επειδή περίμενα πολλά χρόνια για να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα, αλλά και να σας δείξω τι είμαι ικανή να κάνω. Δεν θα συμμετάσχω στον διαγωνισμό ‘‘Miss Universe’’ εφέτος. Ο λόγος για αυτό, είναι η χώρα (Ισραήλ). Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να φανώ ασεβής προς τη χώρα. Αγαπώ όλες τις χώρες του κόσμου, αλλά η καρδιά μου είναι με όλους εκείνους τους ανθρώπους που πολεμούν για τη ζωή τους στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη».

Αυτή είναι η λιτή δήλωση της Σταρ Ελλάς Ραφαέλας Πλαστήρα.

Η αισιοδοξία της επανέναρξης

Θανάσης Σκαμνάκης

Είναι καινούργιος χρόνος. Το καινούργιο έχει το προνόμιο του άγνωστου, αφήνει ανοιχτή τη δυνατότητα να το αναπλάσεις, άρα και της αισιοδοξίας. Η σύμβαση που έχουμε αποδεχθεί, να μετράμε το χρόνο κατά ημέρες, μήνες, χρόνια κ.λπ., μας δίνει το δικαίωμα να φανταζόμαστε πως κάθε πρώτη του Γενάρη είμαστε σε θέση να κάνουμε μια επανεκκίνηση. Κι επειδή ό,τι φανταζόμαστε γίνεται μέρος της πραγματικότητας, μπορούμε να διεκδικούμε κάθε φορά την αισιοδοξία της επανέναρξης. Οπότε να θεωρούμε πως ο χρόνος που αρχίζει θα είναι καλύτερος από εκείνον που αφήνουμε πίσω μας (και μ’ ένα 2020 τόσων καταστροφών, γίνεται εύκολο έργο), πως θα μπορέσουμε να κάνουμε πράξη σχέδια που δεν ευοδώθηκαν ή δεν αποπειραθήκαμε, να διεκδικήσουμε εκείνα που δεν διεκδικήσαμε και ούτω καθεξής.

Οπότε, έχουμε κάθε λόγο να βεβαιώνουμε πως η ζωή δεν είναι ένα λιβάδι δακρύων, όπως δίδασκε ο χριστιανισμός, και με ιδιαίτερη έμφαση ο δυτικός χριστιανισμός, κυρίως ο προτεσταντισμός, αλλά μια διαδρομή πολλαπλών και συχνά εναλλασσόμενων συναισθημάτων, όπου η ομορφιά έχει κυρίαρχη θέση, όπως δίδαξε ο Μπενίνι στην ταινία του. Πως οι άνθρωποι έχουν κάνει σπουδαία πράγματα (χωρίς να αγνοήσουμε ή να ξεχάσουμε όλες τις μικρότητες, αλλά και τις συμφορές που προκάλεσαν).

Κουφάρια που δεν έθαψε η Ιστορία

Θανάσης Σκαμνάκης

Η δίκη της Χρυσής Αυγής τελείωσε εδώ και κάποιες ημέρες και σε μερικές ακόμη περιμένουμε την έκδοση της απόφασης. Τις πολλές ημέρες που διήρκεσε (οι μέρες γίναν χρόνια, που λέει και το τραγούδι) δόθηκε η ευκαιρία για την ανάδειξη κάποιων σημαντικών συμβόλων και γεγονότων. Θετικών και αρνητικών.

Θετικό ήταν, η σπουδαία στάση της Μάγδας Φύσσα και όλης της οικογένειας του δολοφονημένου Παύλου: “Εμείς αναμετρηθήκαμε με το φασισμό και σταθήκαμε όρθιοι”, έλεγε η δήλωση της οικογένειας μετά το τέλος της ακροαματικής διαδικασίας. Θυμίζει σε όλους, συντελεστές και παρατηρητές της δίκης, ποιο είναι το δικό τους καθήκον. Όπως λέει κι ο ποιητής: “εσείς να δούμε τώρα”. Θετικό ήταν, οι πολύ σημαντικές αποκαλύψεις για τον εγκληματικό χαρακτήρα της οργάνωσης. Θετικό ήταν, οι αγορεύσεις των συνηγόρων της πολιτικής αγωγής. Θετικό ήταν, το πως μια δίκη οδήγησε την οργάνωση σε αποσύνθεση και τον μεγάλο αρχηγό σε απομόνωση. Θετικό ήταν, πως αποκαλύφθηκε μια ακόμη πλευρά του θράσους και της δειλίας των αγέρωχων και αλαζονικών απέναντι σε μόνους και τρομοκρατημένους μετανάστες, αλλά των ουτιδανών, φοβισμένων και ψοφοδεών απέναντι στην αναμέτρηση με τα εγκλήματά τους. Το ό,τι οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν το σθένος να υπερασπιστούν μέχρι τις συνέπειές της την ιδεολογία και την πεποίθησή τους, γεγονός που φυσικά, δεν είναι άσχετο με το χαρακτήρα της ίδιας της ιδεολογίας.